Polonais modifier

Étymologie modifier

De l’allemand Dübel (« cheville, goujon »)[1].

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif dubiel dubiele
Vocatif dubielu dubiele
Accusatif dubiela dubiely
Génitif dubiela dubiely
Locatif dubielu dubielach
Datif dubielowi dubielom
Instrumental dubielem dubielami

dubiel \dubʲjɛl\ masculin animé

  1. (Désuet) Idiot.

Synonymes modifier

Références modifier

  1. « dubiel », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927