earinus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien ἐαρινός, earinós (« printanier »).
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | earinus | earină | earinum | earinī | earinae | earină |
Vocatif | earine | earină | earinum | earinī | earinae | earină |
Accusatif | earinum | earinăm | earinum | earinōs | earinās | earină |
Génitif | earinī | earinae | earinī | earinōrŭm | earinārŭm | earinōrŭm |
Datif | earinō | earinae | earinō | earinīs | earinīs | earinīs |
Ablatif | earinō | earinā | earinō | earinīs | earinīs | earinīs |
earinus \Prononciation ?\
- Printanier, de couleur verte.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes modifier
- (En bon latin) vernalis
Références modifier
- « earinus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage