elercʼh
Breton modifier
Étymologie modifier
- Pluriel interne de alarcʼh, obtenu par une inflexion a > e[1].
- Mentionné dans le grand dictionnaire de François Vallée (1931) : elercʼh.
Forme de nom commun modifier
| Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
|---|---|---|
| alarcʼh | alarcʼhed | elercʼh |
elercʼh \ˈeː.lɛrx\ masculin
- Pluriel de alarcʼh.
- Bevañ a raent eno e peocʼh gant ar gwazi, an elercʼh hag an houidi. — (Abeozen, Marvailhoù Loened, Skridoù Breizh, Brest, 1943, page 87)
- Ils vivaient là en paix avec les oies, les cygnes et les canards.
- Bevañ a raent eno e peocʼh gant ar gwazi, an elercʼh hag an houidi. — (Abeozen, Marvailhoù Loened, Skridoù Breizh, Brest, 1943, page 87)
Références modifier
- ↑ Frañsez Kervella, Liesterioù diabarzh, in Yezhadur bras ar brezhoneg, Skridou Breizh, La Baule, page 212