emezor
Breton modifier
Forme de préposition modifier
Personne | Forme |
---|---|
1re du sing. | emezon |
2e du sing. | emezout |
3e masc. du sing. | emezañ |
3e fém. du sing. | emezi |
1re du plur. | emezomp |
2e du plur. | emezocʼh |
3e du plur. | emezo ou emeze |
Impersonnel | emezor |
emezor \e.ˈmeː.zɔr\
- Forme conjuguée à l'impersonnel de la préposition eme.
- Ha koulskoude, nozveziou a vez ne ehan ket ar chas da yudal ouz al loar gand harzadennou hir. Harzal ouz al loar, emezor, med n’ouzer ket perag. — (Per-Jakez Helias, Ruz-kov ar foeterez-vro, 1996, pages 35-37)
- Et pourtant, certaines nuits, les chiens n’arrêtent pas d’hurler à la lune par de longs aboiements. Hurler à la lune, dit-on, mais on ne sait pas pourquoi.
- Ha koulskoude, nozveziou a vez ne ehan ket ar chas da yudal ouz al loar gand harzadennou hir. Harzal ouz al loar, emezor, med n’ouzer ket perag. — (Per-Jakez Helias, Ruz-kov ar foeterez-vro, 1996, pages 35-37)