en e geñver
Breton modifier
Forme de locution prépositive modifier
Personne | Forme |
---|---|
1re du sing. | em cʼheñver |
2e du sing. | ez keñver |
3e masc. du sing. | en e geñver |
3e fém. du sing. | en he cʼheñver |
1re du plur. | en hor cʼheñver |
2e du plur. | en ho keñver |
3e du plur. | en o cʼheñver |
Impersonnel | er cʼheñver |
en e geñver \ɛneˈɡẽːvɛr\
- Troisième personne du singulier masculin de la préposition e-keñver.
- « Truez am eus outañ. Bezit dous en e geñver, evit ma cʼhellimp gouzout an istor teñval-se penn-da-benn ». — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 1, Gwalarn, 1936, page 62)
- « J’ai pitié de lui. Soyez doux envers lui, pour que nous puissions connaître toute cette histoire sombre ».
- « Truez am eus outañ. Bezit dous en e geñver, evit ma cʼhellimp gouzout an istor teñval-se penn-da-benn ». — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 1, Gwalarn, 1936, page 62)