en e lecʼh
Breton modifier
Forme de locution prépositive modifier
Personne | Forme |
---|---|
1re du sing. | em lecʼh |
2e du sing. | ez lecʼh |
3e masc. du sing. | en e lecʼh |
3e fém. du sing. | en he lecʼh |
1re du plur. | en hol lecʼh |
2e du plur. | en ho lecʼh |
3e du plur. | en o lecʼh |
Impersonnel | el lecʼh |
en e lecʼh \Prononciation ?\
- Troisième personne du singulier masculin de la préposition e-lecʼh.
- Un dreserez a sellas ouzh va skoaz hag a glaskas, hep dont a-benn d’hen ober, adlakaat din an askorn en e lecʼh. — (Goulven Jacq, Pinvidigezh ar paour, Al Liamm, 1977, page 99)
- Une rebouteuse regarda mon épaule et essaya, sans y parvenir, de me remettre l’os en place.
- E meur a diad, an tadoù a gavfe cʼhoazh, en e lecʼh, ar gwele-kloz e-lecʼh ma oant ganet. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, page 9)
- Dans maintes maisonnées, les pères trouveraient encore, à sa place, le lit où ils étaient nés.
- Un dreserez a sellas ouzh va skoaz hag a glaskas, hep dont a-benn d’hen ober, adlakaat din an askorn en e lecʼh. — (Goulven Jacq, Pinvidigezh ar paour, Al Liamm, 1977, page 99)