Breton modifier

Forme de verbe modifier

erruin \ɛˈryːĩn\

  1. Première personne du singulier du futur de l’indicatif du verbe erru/erruek/erruout.
    • — Eomp buan d’ar gêr bremañ, emezi, rak gwall dinerzh e em gavan, gant ar gwad am eus kollet, ha pa erruin e vo ret din mont em gwele. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /2, Éditions Al Liamm, 1985, page 66)
      — Allons vite à la maison maintenant, dit-elle, car je me sens plutôt faible, avec le sang que j’ai perdu, et quand j’arriverai il faudra que j’aille au lit. [...].

Variantes orthographiques modifier

Synonymes modifier