Breton modifier

Étymologie modifier

(1530)[1] Dérivé de ezhomm (« besoin »), avec le suffixe -eg.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
ezhommeg ezhommeien

ezhommeg \e.ˈzɔ̃mː.ek\ masculin

  1. Indigent, nécessiteux.
    • Ali Baba, emezañ pa zegouezhas e ti hemañ, gwall-sioul e vezit diwar-benn ho marcʼhadoù ; da baour ha da ezhommeg e klaskit tremen ha cʼhwi o vuzuliata an aour ! — (Jakez Konan, Ali Baba hag an daou-ugent laer, in Al Liamm, no 36 , 1953, page 18)
      Ali Baba, dit-il en arrivant chez lui, tu es bien discret sur tes marchandises ; tu essayes de passer pour pauvre et misérable et tu mesures l’or !
    • Tu ez eus da lavarout ez eo dre zegouezh e tizolo an ezhommeg anv e ezhomm : pa cʼhoarvez dezhañ e walcʼhañ ez anavez ster ar goulenn ez eo ; dre vuhezañ ar gwalcʼhadur eo e tro an anaoudegezh dangorel anezhañ en un anaoudegezh ergorel. — (Petra eo ar framm ?, in Emsav, no 14, février 1968)
      On peut dire que c’est par hasard que le nécessiteux découvre le nom de son besoin : c’est quand il lui arrive de l’assouvir qu’il connaît la signification de la demande ; c’est par le vécu de l’assouvissement que la connaissance subjective de celui-ci se change en connaissance objective.
    • Pa ’n em gavont en o unan-kaer e sant mat an ezhommeien nevez-se int bet lakaet er-maez a-fetepans-kaer. — (Joel Donnart, En tu all d’ar cʼheuz, in Bremañ, no 130/131, juillet-août 1992, page 7)
      Quand ils se retrouvent complètement seuls, ces nouveaux indigents sentent bien qu’ils ont été exclus intentionnellement.

Références modifier

  1. Martial MénardDevri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage