facundus
Latin modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | facundus | facundă | facundum | facundī | facundae | facundă |
Vocatif | facunde | facundă | facundum | facundī | facundae | facundă |
Accusatif | facundum | facundăm | facundum | facundōs | facundās | facundă |
Génitif | facundī | facundae | facundī | facundōrŭm | facundārŭm | facundōrŭm |
Datif | facundō | facundae | facundō | facundīs | facundīs | facundīs |
Ablatif | facundō | facundā | facundō | facundīs | facundīs | facundīs |
facundus \Prononciation ?\
- Disert, éloquent, qui sait parler.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés modifier
- facundia (« faconde »)
- infacundia (« inhabileté à s'exprimer »)
- facundiosus (« éloquent »)
- infacundus (« qui a du mal à s'exprimer, sans éloquence »)
Références modifier
- « facundus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage