Breton modifier

Étymologie modifier

Dérivé de kensonenn (« consonne »), avec le préfixe hanter- (« semi- ») (avec une mutation consonantique par adoucissement kensonenn → gensonenn).

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
hantergensonenn hantergensonennoù

hantergensonenn \ˌhãn.tɛr.ɡɛn.ˈsɔ̃ː.nɛn\ féminin

  1. (Linguistique) Semi-consonne.
    • N’eo ket peurglok al lezenn koulskoude, hag an divsonennoù o kregiñ gant o hag ou a vez distaget alïes evel diftongennoù serr, da lavarout eo e kouezh an taol-mouezh war an eil vogalenn, hag e vez eus o hag ou un hantergensonenn. — (Frañsez Kervella, Diazezoù ar sevel-gwerzioù, in Al Liamm, no 162, février 1944, page 121)
      Cependant la règle n’est pas absolue, les diphtongues commençant par o et ou sont souvent prononcées comme des diphtongues fermées, c’est-à-dire que l’accent tonique tombe sur la deuxième voyelle, et que o et ou sont une semi-consonne [chacune].

Synonymes modifier

Voir aussi modifier

Références modifier