Finnois modifier

Étymologie modifier

De joulu (« Noël ») et de aatto (« veille de fête »).

Nom commun modifier

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif jouluaatto jouluaatot
Génitif jouluaaton jouluaattojen
Partitif jouluaattoa jouluaattoja
Accusatif jouluaatto[1]
jouluaaton[2]
jouluaatot
Inessif jouluaatossa jouluaatoissa
Élatif jouluaatosta jouluaatoista
Illatif jouluaattoon jouluaattoihin
Adessif jouluaatolla jouluaatoilla
Ablatif jouluaatolta jouluaatoilta
Allatif jouluaatolle jouluaatoille
Essif jouluaattona jouluaattoina
Translatif jouluaatoksi jouluaatoiksi
Abessif jouluaatotta jouluaatoitta
Instructif jouluaatoin
Comitatif jouluaattoine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne jouluaattoni jouluaattomme
2e personne jouluaattosi jouluaattonne
3e personne jouluaattonsa

jouluaatto \ˈjouluˌɑːtːo\

  1. Veille de Noël.

Forme de nom commun modifier

jouluaatto \ˈjouluˌɑːtːo\

  1. Accusatif II singulier de jouluaatto.