kałamarz
Étymologie
modifier- Du latin calamarius[1] qui donne aussi kalamář de même sens, en tchèque.
Nom commun
modifierkałamarz \kaˈwãmaʃ\ masculin inanimé
- Encrier ou nécessaire pour écrire.
- Maczać pióro w kałamarzu, tremper la plume dans l’encrier.
Co rano woźny szkolny napełniał naczynia atramentem. Ławki z otworami na kałamarze stały w polskich szkołach do końca lat sześćdziesiątych XX wieku.
— (Małgorzata Szubert, Leksykon rzeczy minionych i przemijających, Muza, Warszawa 2004)
Dérivés
modifierVoir aussi
modifier- kałamarz sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)
Références
modifier- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : kałamarz. (liste des auteurs et autrices)
- ↑ « kałamarz », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927