Étymologie

modifier
Du latin calamarius[1] qui donne aussi kalamář de même sens, en tchèque.

Nom commun

modifier
 

kałamarz \kaˈwãmaʃ\ masculin inanimé

  1. Encrier ou nécessaire pour écrire.
    • Maczać pióro w kałamarzu, tremper la plume dans l’encrier.
    • Co rano woźny szkolny napełniał naczynia atramentem. Ławki z otworami na kałamarze stały w polskich szkołach do końca lat sześćdziesiątych XX wieku. — (Małgorzata Szubert, Leksykon rzeczy minionych i przemijających, Muza, Warszawa 2004)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Dérivés

modifier

Voir aussi

modifier
  • kałamarz sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  

Références

modifier
  1. « kałamarz », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927