karnel
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | karnel | karnelioù |
Adoucissante | garnel | garnelioù |
Spirante | cʼharnel | cʼharnelioù |
karnel \ˈkar.nɛl\ féminin
- Charnier, ossuaire.
- Ur mare ’zo bet, war am eus klevet, na veze morse alcʼhouezet an nor war ar garnel hag, evel-se, e cʼhelle ar voused furchal enni evel ma plije ganto. — (Yeun ar Gow, E skeud Tour Bras Sant Jermen, Éditions Al Liamm, 1978, page 58)
- Il fut une époque, d’après ce que j’ai entendu, où la porte de l’ossuaire n’était jamais fermée à clef et, de ce fait, les gosses pouvaient y fureter comme il leur plaisait.
- Ur mare ’zo bet, war am eus klevet, na veze morse alcʼhouezet an nor war ar garnel hag, evel-se, e cʼhelle ar voused furchal enni evel ma plije ganto. — (Yeun ar Gow, E skeud Tour Bras Sant Jermen, Éditions Al Liamm, 1978, page 58)
Dérivés modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 372a
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 236b, 955b