kerzhe
Breton modifier
Forme de verbe modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | kerzhe |
Adoucissante | gerzhe |
Mixte | kerzhe |
kerzhe \ˈkɛr.ze\
- Troisième personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe kerzhat/kerzhet/kerzhiñ/kerzhout.
- — « Un afer fall... fall !... » a lavare Lom, dre ma kerzhe a-hed ar stêr, eus Kiouidig da Benn-ar-Pont. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 99)
- — « Une sale affaire... mauvaise !... » disait Guillaume, comme il marchait le long de la rivière, de Kiouidic à Penn ar Pont.
- Ha gwir e oa ; ne gerzhe ket buan-tre, met kerzhout a rae atav. — (Roparz Hemon, Alanig an Tri Roue, Skridoù Breizh, 1950, page 78)
- Et c’était vrai ; elle n’allait pas vite, mais elle se déplaçait toujours.
- — « Un afer fall... fall !... » a lavare Lom, dre ma kerzhe a-hed ar stêr, eus Kiouidig da Benn-ar-Pont. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 99)