magneticus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien Μαγνητικός, Magnetikos (« de Magnésie »).
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | magneticus | magnetică | magneticum | magneticī | magneticae | magnetică |
Vocatif | magnetice | magnetică | magneticum | magneticī | magneticae | magnetică |
Accusatif | magneticum | magneticăm | magneticum | magneticōs | magneticās | magnetică |
Génitif | magneticī | magneticae | magneticī | magneticōrŭm | magneticārŭm | magneticōrŭm |
Datif | magneticō | magneticae | magneticō | magneticīs | magneticīs | magneticīs |
Ablatif | magneticō | magneticā | magneticō | magneticīs | magneticīs | magneticīs |
magneticus \Prononciation ?\
- Magnétique, d'aimant.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques modifier
Références modifier
- « magneticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage