marvas
Français modifier
Forme de nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
marva | marvas |
\maʁ.va\ |
marvas \maʁ.va\ féminin
- Pluriel de marva.
Breton modifier
Forme de verbe modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | marvas |
Adoucissante | varvas |
Mixte | varvas |
marvas \ˈmar.vas\
- Troisième personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe mervel.
- Dizale e varvas ar boucʼh kozh hag e touaris e gorf en un toull am boa graet evitañ e-barzh ar cʼhav bihan. — (Daniel Defoe, Abrobin, traduit par Yeun ar Gow, Al Liamm, 1964, page 72)
- Bientôt le vieux bouc mourut et j’enterrai son corps dans un trou que j’avais fait pour lui dans dans la petite caverne.
- An ofiser a varvas en e di pa voe distrujet e-pad ar brezel. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, 1975, page 8)
- Lʼofficier mourut dans sa maison quand elle fut détruite pendant la guerre.
- Dizale e varvas ar boucʼh kozh hag e touaris e gorf en un toull am boa graet evitañ e-barzh ar cʼhav bihan. — (Daniel Defoe, Abrobin, traduit par Yeun ar Gow, Al Liamm, 1964, page 72)