mouchouer
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|---|
Non muté | mouchouer | mouchouerioù | mouchoueroù |
Adoucissante | vouchouer | vouchouerioù | vouchoueroù |
mouchouer \mu.ˈʃuː.ɛr\ masculin
- (Habillement) Châle.
- Mouchoir.
- Rak Job a ouie mat ne oa mouchouer ebet e godelloù an davañjer. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 34)
- Car Job savait bien qu’il n’y avait pas de mouchoir dans les poches du tablier.
- Tapout krog a reas en e sacʼh martolod ha stagañ da lakaat e-barzh e rochedoù, e loeroù, mouchoueroù, dilhad sul hag all evel ma teuent dindan e zaouarn. — (Abeozen, Pircʼhirin kala-goañv, Al Liamm, 1986, page 19)
- Il attrappa son sac de marin et commença à y mettre ses chemises, ses chaussettes, mouchoirs, habit du dimanche, etc. comme ils lui tombaient sous la main.
- Rak Job a ouie mat ne oa mouchouer ebet e godelloù an davañjer. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 34)
Dérivés modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 523b