Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton mouchouer[1][2].

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté mouchouer mouchouerioù mouchoueroù
Adoucissante vouchouer vouchouerioù vouchoueroù

mouchouer \mu.ˈʃuː.ɛr\ masculin

  1. (Habillement) Châle.
  2. Mouchoir.
    • Rak Job a ouie mat ne oa mouchouer ebet e godelloù an davañjer. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 34)
      Car Job savait bien qu’il n’y avait pas de mouchoir dans les poches du tablier.
    • Tapout krog a reas en e sacʼh martolod ha stagañ da lakaat e-barzh e rochedoù, e loeroù, mouchoueroù, dilhad sul hag all evel ma teuent dindan e zaouarn. — (Abeozen, Pircʼhirin kala-goañv, Al Liamm, 1986, page 19)
      Il attrappa son sac de marin et commença à y mettre ses chemises, ses chaussettes, mouchoirs, habit du dimanche, etc. comme ils lui tombaient sous la main.

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 523b