Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de municeps (« citoyen »), avec le suffixe -ium.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif municipium municipia
Vocatif municipium municipia
Accusatif municipium municipia
Génitif municipiī municipiōrum
Datif municipiō municipiīs
Ablatif municipiō municipiīs

mūnicipium \Prononciation ?\ neutre

  1. Municipe, ville de citoyens romains disposant du droit de vote et qui s'autoadministraient, ville libre.
    • Universa provincia dividitur in conventus tres, Emeritensem, Pacensem, Scalabitanum, tota populorum XLV, in quibus coloniae sunt quinque, municipium civium Romanorum, Latii antiqui III, stipendiaria XXXVI. coloniae Augusta Emerita, Anae fluvio adposita, Metellinensis, Pacensis, Norbensis Caesarina cognomine; contributa sunt in eam Castra Servilia, Castra Caecilia. quinta est Scalabis quae Praesidium Iulium vocatur. municipium civium Romanorum Olisipo, Felicitas Iulia cognominatum. oppida veteris Latii Ebora, quod item Liberalitas Iulia, et Myrtilis ac Salacia, quae dixmu. — (Pline, Naturalis Historia, IV)
      Toute la province est divisée en trois juridictions, celles d'Émérita, de Pax et de Scalabis. Elle renferme en somme 46 peuples, où se trouvent cinq colonies, un municipe jouissant du droit romain, trois villes ayant le droit des Latins anciens, et trente-six villes tributaires : colonies, Augusta Emérita, située sur le bord du fleuve, Ana, Metallinum, Pax, Norba surnommée Césariana, du ressort de laquelle sont Castra Julia et Castra Caecilia; enfin, cinquième colonie, Scalabis, appelée Praesidium Julium; municipe jouissant du droit romain, Olisipo, surnommé Felicitas Julia; villes jouissant du droit des anciens Latins : Ebora, appelée aussi Liberalitas Julia.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Hyperonymes modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Forme de nom commun modifier

municipium \Prononciation ?\

  1. Génitif pluriel de municeps.

Références modifier