Du moyen néerlandais ooft, ōvet, tiré du vieux néerlandais ōvit (Xe s.), qui remonte au germanique *uba-ētaz « fruit d’arbre », duquel proviennent aussi le bas-allemand Aaft, Ooft, l’allemand Obst et le frison occidental oefte.
↑Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]