Breton modifier

Forme de verbe modifier

stagas \ˈstɑː.ɡas\

  1. Troisième personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe stagañ/stagiñ.
    • Bleiz Rouz a stagas dʼe rannañ diouzh e dropell. — (Abeozen, Marvailhoù Loened, Skridoù Breizh, Brest, 1943, page 57)
      Loup Roux commença à le séparer de son troupeau.
    • Diwar an Xet kantved, ma voe sujet Kerne-Veur da Vro-Saoz, e stagas ar cʼherneveg da vont war e ziskar. — (Meven Mordiern, Notennou diwar-benn ar Gelted koz, o istor hag o sevenadur, Skridoù Breizh, 1944, page 166)
      À partir du Xe siècle, quand la Cornouailles fut assujettie à l’Angleterre, le cornique commença à décliner.
    • Hervez he doareoù a wechall, ma teue goude he zaolioù argad da glask ur goudor sioul e pleg ur re zivrecʼh, e stagas he muzelloù ouzh ma re. — (Lukian Kergoat, Blaz ar Champagn, in Al Liamm, no 164, mai-juin 1974, page 242)
      Selon ses manières d’autrefois, où, après ses assauts, elle venait chercher un abri paisible dans une paire de bras, elle colla ses lèvres aux miennes.
    • Stouet e benn e yeas Pep Guardiola war an dachenn, e-unan-penn, a-raok ar cʼhoarierien, ha raktal e stagas an engroez gant youcʼhadennoù feuls, cʼhwitelladennoù ha kunujennoù. — (Gwendal Denez, La Manita, in Al Liamm, no 415, mars - avril 2016, page 17)
      La tête basse, Pep Guardiola alla sur le terrain, tout seul, avant les joueurs, et tout de suite la foule se mit à crier violemment, à siffler et injurier.