sturnus
: Sturnus
Latin modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | sturnus | sturnī |
| Vocatif | sturne | sturnī |
| Accusatif | sturnum | sturnōs |
| Génitif | sturnī | sturnōrum |
| Datif | sturnō | sturnīs |
| Ablatif | sturnō | sturnīs |
sturnus \Prononciation ?\ masculin
- (Ornithologie) Étourneau.
- Vnum nomen avium, sed genus diversum. Nam sicut specie sibi differunt, ita et naturae diversitate. Nam aliae simplices sunt, ut columbae; aliae astutae, ut perdix; aliae ad manum se subiciunt, ut accipiter; aliae reformidant, ut garamantes; aliae hominum conversatione delectantur, ut hirundo; aliae in desertis secretam vitam diligunt, ut turtur; aliae solo semine reperto pascuntur, ut anser; aliae carnes edunt et rapinis intendunt, ut milvus; aliae enchoriae, quae manent in locis semper, ut struthio; aliae adventiciae, quae propriis temporibus revertuntur, ut ciconiae, hirundines; aliae congregae, id est gregatim volantes, ut sturni et coturnices; aliae solivagae, id est solitariae propter insidias depraedandi, ut aquila; accipiter et quaecumque ita sunt; aliae vocibus strepunt, ut hirundo; aliae cantus edunt dulcissimos, ut cygnus et merula; aliae verba et voces hominum imitantur, ut psittacus et pica. — (Isidore, Etymologiarum, XII, 7 : De avibus)
Dérivés modifier
- sturninus (« d'étourneau ; gris comme un étourneau »)
Références modifier
- « sturnus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage