synchronus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien σύγχρονος, súnkhronos (« contemporain »).
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | synchronus | synchronă | synchronum | synchronī | synchronae | synchronă |
Vocatif | synchrone | synchronă | synchronum | synchronī | synchronae | synchronă |
Accusatif | synchronum | synchronăm | synchronum | synchronōs | synchronās | synchronă |
Génitif | synchronī | synchronae | synchronī | synchronōrŭm | synchronārŭm | synchronōrŭm |
Datif | synchronō | synchronae | synchronō | synchronīs | synchronīs | synchronīs |
Ablatif | synchronō | synchronā | synchronō | synchronīs | synchronīs | synchronīs |
synchronus \Prononciation ?\
- Contemporain.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes modifier
- (En bon latin) contemporaneus
Références modifier
- « synchronus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « synchronus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage