transgressor
Ancien occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin transgressor.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
transgressor \Prononciation ?\ |
transgressors \Prononciation ?\ |
transgressor masculin
Références modifier
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Du latin transgressor.
Nom commun modifier
transgressor \Prononciation ?\
Latin modifier
Étymologie modifier
- Déverbal de transgredior (« passer outre »), dérivé de transgressus, avec le suffixe -tor, -sor.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | transgressor | transgressorēs |
Vocatif | transgressor | transgressorēs |
Accusatif | transgressorem | transgressorēs |
Génitif | transgressoris | transgressorum |
Datif | transgressorī | transgressoribus |
Ablatif | transgressorĕ | transgressoribus |
transgressor \Prononciation ?\ masculin
- Transgresseur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références modifier
- « transgressor », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « transgressor », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage