Finnois modifier

Étymologie modifier

De tunturi (« colline de toundra ») et de haukka (« faucon »).

Nom commun modifier

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif tunturihaukka tunturihaukat
Génitif tunturihaukan tunturihaukkojen
tunturihaukkain (rare)
Partitif tunturihaukkaa tunturihaukkoja
Accusatif tunturihaukka[1]
tunturihaukan[2]
tunturihaukat
Inessif tunturihaukassa tunturihaukoissa
Élatif tunturihaukasta tunturihaukoista
Illatif tunturihaukkaan tunturihaukkoihin
Adessif tunturihaukalla tunturihaukoilla
Ablatif tunturihaukalta tunturihaukoilta
Allatif tunturihaukalle tunturihaukoille
Essif tunturihaukkana tunturihaukkoina
Translatif tunturihaukaksi tunturihaukoiksi
Abessif tunturihaukatta tunturihaukoitta
Instructif tunturihaukoin
Comitatif tunturihaukkoine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne tunturihaukkani tunturihaukkamme
2e personne tunturihaukkasi tunturihaukkanne
3e personne tunturihaukkansa

tunturihaukka \ˈtunturiˌhɑukːɑ\

  1. Faucon gerfaut.