uitzondering
NéerlandaisModifier
ÉtymologieModifier
- Composé de uitzonderen avec le suffixe -ing.
Nom commun Modifier
uitzondering \Prononciation ?\ féminin
- Exception, dérogation.
- Met uitzondering van.
- À l’exception de.
- Een uitzondering vormen.
- Faire exception.
- Bij uitzondering, bij wijze van uitzondering.
- Exceptionnellement, par dérogation.
- Met uitzondering van.
Taux de reconnaissanceModifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 100,0 % des Flamands,
- 99,0 % des Néerlandais.
PrononciationModifier
- (Région à préciser) : écouter « uitzondering [Prononciation ?] »
RéférencesModifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]