marran
Ancien français modifier
Nom commun modifier
marran *\Prononciation ?\ masculin
- Variante de marrane.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références modifier
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage
Occitan modifier
Étymologie modifier
- (Nom commun 1) Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici..
- (Nom commun 2) De l’espagnol marrano (« porc ») dont l’étymologie la plus communément retenue est l’arabe محرّم, muharram (« rituellement interdit »
- (Nom commun 3) Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici..
Nom commun 1 modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
marran \maˈra\ |
marrans \maˈras\ |
marran \maˈra\ masculin (pour une femelle, on dit : feda) (graphie normalisée)
Synonymes modifier
Nom commun 2 modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
marran \maˈra\ |
marrans \maˈras\ |
marran \maˈra\ (graphie normalisée) masculin
Nom commun 3 modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
marran \maˈra\ |
marrans \maˈras\ |
marran \maˈra\ (graphie normalisée) masculin
- Tuf .
Variantes orthographiques modifier
Prononciation modifier
- Béarn (Occitanie) : écouter « marran [maˈra] »
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2