Διόσκορος
Grec ancien modifier
Étymologie modifier
Nom propre modifier
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ὁ | Διόσκορος | οἱ | Διόσκοροι | τὼ | Διοσκόρω |
Vocatif | Διόσκορε | Διόσκοροι | Διοσκόρω | |||
Accusatif | τὸν | Διόσκορον | τοὺς | Διοσκόρους | τὼ | Διοσκόρω |
Génitif | τοῦ | Διοσκόρου | τῶν | Διοσκόρων | τοῖν | Διοσκόροιν |
Datif | τῷ | Διοσκόρῳ | τοῖς | Διοσκόροις | τοῖν | Διοσκόροιν |
Διόσκορος, Dióskoros *\Prononciation ?\ masculin
- Dioscure.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Grec : Διόσκουρος
- Latin : Dioscorus
Références modifier
- « Διόσκορος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage