δοῦλος

Voir aussi : δούλος

Grec ancien

Étymologie

Issu du mycénien dohelos, emprunt au phénicien *dōʾēlu « serviteur, domestique » ; à rapprocher du babylonien tardif dajjālu et du judéo-araméen dayyālā.

Adjectif

δοῦλος, doûlos *\ˈdoːˌ.los\ masculin

1. Esclave, servile.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	δοῦλος	οἱ	δοῦλοι	τὼ	δούλω
Vocatif		δοῦλε		δοῦλοι		δούλω
Accusatif	τὸν	δοῦλον	τοὺς	δούλους	τὼ	δούλω
Génitif	τοῦ	δούλου	τῶν	δούλων	τοῖν	δούλοιν
Datif	τῷ	δούλῳ	τοῖς	δούλοις	τοῖν	δούλοιν

δοῦλος, doûlos *\ˈdoːˌlos\ masculin

1. Esclave.
2. Subordonné.

Dérivés

par suffixation

• δουλαγωγέω
• δουλαγωγία
• δουλαπατία
• δουλάριον
• δουλεία
• δουλείας
• δούλειος
• δουλέκδουλος
• δούλευμα
• δουλευτέον
• δουλεύω
• δούλη
• δουληΐη
• δουλία
• δουλικός
• δουλικῶς
• δούλιος
• δουλίς
• Δουλιχιεύς
• Δοθλίχιον
• Δοθλίχιοι
• Δουλιχιόνδε
• δουλιχόδειρος
• δουλιχόεις
• δουλόβοτος
• δουλογραφεῖον
• δουλογραφέω
• δουλοδιδάσκαλος
• δουλοκρατέομαι
• δουλοκρατία
• δουλόμορφος
• δουλοπόνηρος
• δουλοπρέπεια
• δουλοπρεπής
• δουλοπρεπῶς
• δουλόω
• δουλόσπορος
• δουλοσύνη
• δουλόσυνος
• δουλότροπος
• δουλοφανής
• δουλόψυχος
• δούλωσις

composés en -δουλος

• ἄδουλος (« sans esclave »)
• ἀμφίδουλος (« esclave de par son père et sa mère »)
• ἀντίδουλος (« à la place d'un esclave »)
• ἐθελόδουλος (« de servitude volontaire »)
• γαστρίδουλος (« esclave de son estomac »)
• ἱερόδουλος (« esclave sacré »)
• μικρόδουλος (« petit serviteur »)
• μεγαλόδουλος (« grand serviteur »)
• ὁμόδουλος, σύνδουλος (« co-esclave »)
• πρόδουλος (« esclave »)
• τρίδουλος (« très esclave »)

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : δούλος

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage

Notes