δουλοπρεπής

Grec modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien δουλοπρεπής, douloprepês.

Adjectif modifier

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif δουλοπρεπής δουλοπρεπής δουλοπρεπές
génitif δουλοπρεπούς δουλοπρεπούς δουλοπρεπούς
accusatif δουλοπρεπή δουλοπρεπή δουλοπρεπές
vocatif δουλοπρεπή δουλοπρεπής δουλοπρεπές
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif δουλοπρεπείς δουλοπρεπείς δουλοπρεπή
génitif δουλοπρεπών δουλοπρεπών δουλοπρεπών
accusatif δουλοπρεπείς δουλοπρεπείς δουλοπρεπή
vocatif δουλοπρεπείς δουλοπρεπείς δουλοπρεπή

δουλοπρεπής, dhuloprepís \ðu.lɔ.pɾɛ.ˈpis\

  1. Obséquieux.
    • 'δουλοπρεπής σύμβουλος, δουλοπρεπής συμπεριφορά
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Dérivés modifier

Références modifier

  • Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (δουλοπρεπής)

Grec ancien modifier

Étymologie modifier

Mot  composé de δοῦλος, doûlos (« serviteur, esclave ») et de πρέπω, prépô (« être proche, prochain »).

Adjectif modifier

δουλοπρεπής, douloprepês *\Prononciation ?\

  1. Servile, propre aux esclaves.

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier