σπέρμα

Grec

Étymologie

Du grec ancien.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	το	σπέρμα	τα	σπέρματα
Génitif	του	σπέρματος	των	σπερμάτων
Accusatif	το	σπέρμα	τα	σπέρματα
Vocatif		σπέρμα		σπέρματα

σπέρμα, spérma \ˈspɛɾ.ma\ neutre

1. Sperme.
2. Semence (Une cause d’où il doit naître, avec le temps, de certains effets).

Voir aussi

• Σπέρμα sur l’encyclopédie Wikipédia (en grec) 

Grec ancien

Étymologie

Déverbal de σπείρω, speírô (« semer ») avec le suffixe -μα, -ma.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	σπέρμα	τὰ	σπέρματα	τὼ	σπέρματε
Vocatif		σπέρμα		σπέρματα		σπέρματε
Accusatif	τὸ	σπέρμα	τὰ	σπέρματα	τὼ	σπέρματε
Génitif	τοῦ	σπέρματος	τῶν	σπερμάτων	τοῖν	σπερμάτοιν
Datif	τῷ	σπέρματι	τοῖς	σπέρμασι(ν)	τοῖν	σπερμάτοιν

σπέρμα, spérma *\ˈsper.ma\ neutre

1. Semence, grain, graine.

Dérivés dans d’autres langues

• Latin : sperma

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage