Conjugaison:espagnol/agramar

Conjugaison en espagnol
agramar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

agramar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	agramar	[a.ɣɾaˈmaɾ]	haber	agramado	[aˌβeɾ a.ɣɾaˈma.ðo]
Gérondif	agramando	[a.ɣɾaˈman̪.do]	habiendo	agramado	[aˌβjen.do a.ɣɾaˈma.ðo]
Participe passé	agramado	[a.ɣɾaˈma.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   agramo [aˈɣɾa.mo] (tú/vos)  ou (vos)   agramas  agramás [aˈɣɾa.mas] [a.ɣɾaˈmas] (él/ella/Ud.)   agrama [aˈɣɾa.ma] (nosostros-as)   agramamos [a.ɣɾaˈma.mos] (vosostros-as/os)   agramáis [a.ɣɾaˈmai̯s] (ellos-as/Uds.)   agraman [aˈɣɾa.man]	Passé composé (yo)   he agramado [e a.ɣɾaˈma.ðo] (tú/vos)   has agramado [as a.ɣɾaˈma.ðo] (él/ella/Ud.)   ha agramado [a a.ɣɾaˈma.ðo] (nosotros-as)   hemos agramado [ˈe.mos a.ɣɾaˈma.ðo] (vosotros-as/os)   habéis agramado [a.ˈβejs a.ɣɾaˈma.ðo] (ellos-as/Uds.)   han agramado [an a.ɣɾaˈma.ðo]
Imparfait (yo)   agramaba [a.ɣɾaˈma.βa] (tú/vos)   agramabas [a.ɣɾaˈma.βas] (él/ella/Ud.)   agramaba [a.ɣɾaˈma.βa] (nosostros-as)   agramábamos [a.ɣɾaˈma.βa.mos] (vosostros-as/os)   agramabais [a.ɣɾaˈma.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   agramaban [a.ɣɾaˈma.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había agramado [a.ˈβi.a a.ɣɾaˈma.ðo] (tú/vos)   habías agramado [a.ˈβi.as a.ɣɾaˈma.ðo] (él/ella/Ud.)   había agramado [a.ˈβi.a a.ɣɾaˈma.ðo] (nosotros-as)   habíamos agramado [a.ˈβi.a.mos a.ɣɾaˈma.ðo] (vosotros-as/os)   habíais agramado [a.ˈβi.ajs a.ɣɾaˈma.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían agramado [a.ˈβi.an a.ɣɾaˈma.ðo]
Passé simple (yo)   agramé [a.ɣɾaˈme] (tú/vos)   agramaste [a.ɣɾaˈmas.te] (él/ella/Ud.)   agramó [a.ɣɾaˈmo] (nosostros-as)   agramamos [a.ɣɾaˈma.mos] (vosostros-as/os)   agramasteis [a.ɣɾaˈmas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   agramaron [a.ɣɾaˈma.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube agramado [ˈu.βe a.ɣɾaˈma.ðo] (tú/vos)   hubiste agramado [u.ˈβi.ste a.ɣɾaˈma.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo agramado [ˈu.βo a.ɣɾaˈma.ðo] (nosotros-as)   hubimos agramado [u.ˈβi.mos a.ɣɾaˈma.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis agramado [u.ˈβi.stejs a.ɣɾaˈma.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron agramado [u.ˈβje.ɾon a.ɣɾaˈma.ðo]
Futur simple (yo)   agramaré [a.ɣɾa.maˈɾe] (tú/vos)   agramarás [a.ɣɾa.maˈɾas] (él/ella/Ud.)   agramará [a.ɣɾa.maˈɾa] (nosostros-as)   agramaremos [a.ɣɾa.maˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   agramaréis [a.ɣɾa.maˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   agramarán [a.ɣɾa.maˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré agramado [a.ˈβɾe a.ɣɾaˈma.ðo] (tú/vos)   habrás agramado [a.ˈβɾas a.ɣɾaˈma.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá agramado [a.ˈβɾa a.ɣɾaˈma.ðo] (nosotros-as)   habremos agramado [a.ˈβɾe.mos a.ɣɾaˈma.ðo] (vosotros-as/os)   habréis agramado [a.ˈβɾejs a.ɣɾaˈma.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán agramado [a.ˈβɾan a.ɣɾaˈma.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   agramaría [a.ɣɾa.maˈɾi.a] (tú/vos)   agramarías [a.ɣɾa.maˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   agramaría [a.ɣɾa.maˈɾi.a] (nosostros-as)   agramaríamos [a.ɣɾa.maˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   agramaríais [a.ɣɾa.maˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   agramarían [a.ɣɾa.maˈɾi.an]

Passé (yo)   habría agramado [a.ˈβɾi.a a.ɣɾaˈma.ðo] (tú/vos)   habrías agramado [a.ˈβɾi.as a.ɣɾaˈma.ðo] (él/ella/Ud.)   habría agramado [a.ˈβɾi.a a.ɣɾaˈma.ðo] (nosotros-as)   habríamos agramado [a.ˈβɾi.a.mos a.ɣɾaˈma.ðo] (vosotros-as/os)   habríais agramado [a.ˈβɾi.ajs a.ɣɾaˈma.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían agramado [a.ˈβɾi.an a.ɣɾaˈma.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   agrame [a.ˈɣɾa.me] (tú/vos)  ou (vos)   agrames  agramés [a.ˈɣɾa.mes] [a.ɣɾaˈmes] (él/ella/Ud.)   agrame [a.ˈɣɾa.me] (nosostros-as)   agramemos [a.ɣɾaˈme.mos] (vosostros-as/os)   agraméis [a.ɣɾaˈmei̯s] (ellos-as/Uds.)   agramen [a.ˈɣɾa.men]	Passé composé (yo)   haya agramado [ˈa.ja a.ɣɾaˈma.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas agramado  hayás agramado [ˈa.jas a.ɣɾaˈma.ðo] [a.ˈjas a.ɣɾaˈma.ðo] (él/ella/Ud.)   haya agramado [ˈa.ja a.ɣɾaˈma.ðo] (nosotros-as)   hayamos agramado [a.ˈja.mos a.ɣɾaˈma.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis agramado [a.ˈjajs a.ɣɾaˈma.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan agramado [ˈa.jan a.ɣɾaˈma.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   agramara [a.ɣɾaˈma.ɾa] (tú/vos)   agramaras [a.ɣɾaˈma.ɾas] (él/ella/Ud.)   agramara [a.ɣɾaˈma.ɾa] (nosostros-as)   agramáramos [a.ɣɾaˈma.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   agramarais [a.ɣɾaˈma.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   agramaran [a.ɣɾaˈma.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera agramado [u.ˈβje.ɾa a.ɣɾaˈma.ðo] (tú/vos)   hubieras agramado [u.ˈβje.ɾas a.ɣɾaˈma.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera agramado [u.ˈβje.ɾa a.ɣɾaˈma.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos agramado [u.ˈβje.ɾa.mos a.ɣɾaˈma.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais agramado [u.ˈβje.ɾajs a.ɣɾaˈma.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran agramado [u.ˈβje.ɾan a.ɣɾaˈma.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   agramase [a.ɣɾaˈma.se] (tú/vos)   agramases [a.ɣɾaˈma.ses] (él/ella/Ud.)   agramase [a.ɣɾaˈma.se] (nosostros-as)   agramásemos [a.ɣɾaˈma.se.mos] (vosostros-as/os)   agramaseis [a.ɣɾaˈma.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   agramasen [a.ɣɾaˈma.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese agramado [u.ˈβje.se a.ɣɾaˈma.ðo] (tú/vos)   hubieses agramado [u.ˈβje.ses a.ɣɾaˈma.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese agramado [u.ˈβje.se a.ɣɾaˈma.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos agramado [u.ˈβje.se.mos a.ɣɾaˈma.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis agramado [u.ˈβje.sejs a.ɣɾaˈma.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen agramado [u.ˈβje.sen a.ɣɾaˈma.ðo]
Futur (yo)   agramare [a.ɣɾaˈma.ɾe] (tú/vos)   agramares [a.ɣɾaˈma.ɾes] (él/ella/Ud.)   agramare [a.ɣɾaˈma.ɾe] (nosostros-as)   agramáremos [a.ɣɾaˈma.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   agramareis [a.ɣɾaˈma.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   agramaren [a.ɣɾaˈma.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere agramado [u.ˈβje.ɾe a.ɣɾaˈma.ðo] (tú/vos)   hubieres agramado [u.ˈβje.ɾes a.ɣɾaˈma.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere agramado [u.ˈβje.ɾe a.ɣɾaˈma.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos agramado [u.ˈβje.ɾe.mos a.ɣɾaˈma.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis agramado [u.ˈβje.ɾejs a.ɣɾaˈma.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren agramado [u.ˈβje.ɾen a.ɣɾaˈma.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   agrama  agramá [aˈɣɾa.ma] [a.ɣɾaˈma] (usted)   agrame [aˈɣɾa.me] (nosostros-as)   agramemos [a.ɣɾaˈme.mos] (vosostros-as)   agramad [a.ɣɾaˈmað] (ustedes)   agramen [aˈɣɾa.men]