Conjugaison:espagnol/arremolinar

Conjugaison en espagnol
arremolinar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

arremolinar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	arremolinar	[a.re.mo.liˈnaɾ]	haber	arremolinado	[aˌβeɾ a.re.mo.liˈna.ðo]
Gérondif	arremolinando	[a.re.mo.liˈnan̪.do]	habiendo	arremolinado	[aˌβjen.do a.re.mo.liˈna.ðo]
Participe passé	arremolinado	[a.re.mo.liˈna.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   arremolino [a.re.moˈli.no] (tú/vos)  ou (vos)   arremolinas  arremolinás [a.re.moˈli.nas] [a.re.mo.liˈnas] (él/ella/Ud.)   arremolina [a.re.moˈli.na] (nosostros-as)   arremolinamos [a.re.mo.liˈna.mos] (vosostros-as/os)   arremolináis [a.re.mo.liˈnai̯s] (ellos-as/Uds.)   arremolinan [a.re.moˈli.nan]	Passé composé (yo)   he arremolinado [e a.re.mo.liˈna.ðo] (tú/vos)   has arremolinado [as a.re.mo.liˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   ha arremolinado [a a.re.mo.liˈna.ðo] (nosotros-as)   hemos arremolinado [ˈe.mos a.re.mo.liˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habéis arremolinado [a.ˈβejs a.re.mo.liˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   han arremolinado [an a.re.mo.liˈna.ðo]
Imparfait (yo)   arremolinaba [a.re.mo.liˈna.βa] (tú/vos)   arremolinabas [a.re.mo.liˈna.βas] (él/ella/Ud.)   arremolinaba [a.re.mo.liˈna.βa] (nosostros-as)   arremolinábamos [a.re.mo.liˈna.βa.mos] (vosostros-as/os)   arremolinabais [a.re.mo.liˈna.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   arremolinaban [a.re.mo.liˈna.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había arremolinado [a.ˈβi.a a.re.mo.liˈna.ðo] (tú/vos)   habías arremolinado [a.ˈβi.as a.re.mo.liˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   había arremolinado [a.ˈβi.a a.re.mo.liˈna.ðo] (nosotros-as)   habíamos arremolinado [a.ˈβi.a.mos a.re.mo.liˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habíais arremolinado [a.ˈβi.ajs a.re.mo.liˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían arremolinado [a.ˈβi.an a.re.mo.liˈna.ðo]
Passé simple (yo)   arremoliné [a.re.mo.liˈne] (tú/vos)   arremolinaste [a.re.mo.liˈnas.te] (él/ella/Ud.)   arremolinó [a.re.mo.liˈno] (nosostros-as)   arremolinamos [a.re.mo.liˈna.mos] (vosostros-as/os)   arremolinasteis [a.re.mo.liˈnas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   arremolinaron [a.re.mo.liˈna.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube arremolinado [ˈu.βe a.re.mo.liˈna.ðo] (tú/vos)   hubiste arremolinado [u.ˈβi.ste a.re.mo.liˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo arremolinado [ˈu.βo a.re.mo.liˈna.ðo] (nosotros-as)   hubimos arremolinado [u.ˈβi.mos a.re.mo.liˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis arremolinado [u.ˈβi.stejs a.re.mo.liˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron arremolinado [u.ˈβje.ɾon a.re.mo.liˈna.ðo]
Futur simple (yo)   arremolinaré [a.re.mo.li.naˈɾe] (tú/vos)   arremolinarás [a.re.mo.li.naˈɾas] (él/ella/Ud.)   arremolinará [a.re.mo.li.naˈɾa] (nosostros-as)   arremolinaremos [a.re.mo.li.naˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   arremolinaréis [a.re.mo.li.naˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   arremolinarán [a.re.mo.li.naˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré arremolinado [a.ˈβɾe a.re.mo.liˈna.ðo] (tú/vos)   habrás arremolinado [a.ˈβɾas a.re.mo.liˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá arremolinado [a.ˈβɾa a.re.mo.liˈna.ðo] (nosotros-as)   habremos arremolinado [a.ˈβɾe.mos a.re.mo.liˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habréis arremolinado [a.ˈβɾejs a.re.mo.liˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán arremolinado [a.ˈβɾan a.re.mo.liˈna.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   arremolinaría [a.re.mo.li.naˈɾi.a] (tú/vos)   arremolinarías [a.re.mo.li.naˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   arremolinaría [a.re.mo.li.naˈɾi.a] (nosostros-as)   arremolinaríamos [a.re.mo.li.naˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   arremolinaríais [a.re.mo.li.naˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   arremolinarían [a.re.mo.li.naˈɾi.an]

Passé (yo)   habría arremolinado [a.ˈβɾi.a a.re.mo.liˈna.ðo] (tú/vos)   habrías arremolinado [a.ˈβɾi.as a.re.mo.liˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   habría arremolinado [a.ˈβɾi.a a.re.mo.liˈna.ðo] (nosotros-as)   habríamos arremolinado [a.ˈβɾi.a.mos a.re.mo.liˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habríais arremolinado [a.ˈβɾi.ajs a.re.mo.liˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían arremolinado [a.ˈβɾi.an a.re.mo.liˈna.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   arremoline [a.re.mo.ˈli.ne] (tú/vos)  ou (vos)   arremolines  arremolinés [a.re.mo.ˈli.nes] [a.re.mo.liˈnes] (él/ella/Ud.)   arremoline [a.re.mo.ˈli.ne] (nosostros-as)   arremolinemos [a.re.mo.liˈne.mos] (vosostros-as/os)   arremolinéis [a.re.mo.liˈnei̯s] (ellos-as/Uds.)   arremolinen [a.re.mo.ˈli.nen]	Passé composé (yo)   haya arremolinado [ˈa.ja a.re.mo.liˈna.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas arremolinado  hayás arremolinado [ˈa.jas a.re.mo.liˈna.ðo] [a.ˈjas a.re.mo.liˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   haya arremolinado [ˈa.ja a.re.mo.liˈna.ðo] (nosotros-as)   hayamos arremolinado [a.ˈja.mos a.re.mo.liˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis arremolinado [a.ˈjajs a.re.mo.liˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan arremolinado [ˈa.jan a.re.mo.liˈna.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   arremolinara [a.re.mo.liˈna.ɾa] (tú/vos)   arremolinaras [a.re.mo.liˈna.ɾas] (él/ella/Ud.)   arremolinara [a.re.mo.liˈna.ɾa] (nosostros-as)   arremolináramos [a.re.mo.liˈna.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   arremolinarais [a.re.mo.liˈna.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   arremolinaran [a.re.mo.liˈna.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera arremolinado [u.ˈβje.ɾa a.re.mo.liˈna.ðo] (tú/vos)   hubieras arremolinado [u.ˈβje.ɾas a.re.mo.liˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera arremolinado [u.ˈβje.ɾa a.re.mo.liˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos arremolinado [u.ˈβje.ɾa.mos a.re.mo.liˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais arremolinado [u.ˈβje.ɾajs a.re.mo.liˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran arremolinado [u.ˈβje.ɾan a.re.mo.liˈna.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   arremolinase [a.re.mo.liˈna.se] (tú/vos)   arremolinases [a.re.mo.liˈna.ses] (él/ella/Ud.)   arremolinase [a.re.mo.liˈna.se] (nosostros-as)   arremolinásemos [a.re.mo.liˈna.se.mos] (vosostros-as/os)   arremolinaseis [a.re.mo.liˈna.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   arremolinasen [a.re.mo.liˈna.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese arremolinado [u.ˈβje.se a.re.mo.liˈna.ðo] (tú/vos)   hubieses arremolinado [u.ˈβje.ses a.re.mo.liˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese arremolinado [u.ˈβje.se a.re.mo.liˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos arremolinado [u.ˈβje.se.mos a.re.mo.liˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis arremolinado [u.ˈβje.sejs a.re.mo.liˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen arremolinado [u.ˈβje.sen a.re.mo.liˈna.ðo]
Futur (yo)   arremolinare [a.re.mo.liˈna.ɾe] (tú/vos)   arremolinares [a.re.mo.liˈna.ɾes] (él/ella/Ud.)   arremolinare [a.re.mo.liˈna.ɾe] (nosostros-as)   arremolináremos [a.re.mo.liˈna.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   arremolinareis [a.re.mo.liˈna.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   arremolinaren [a.re.mo.liˈna.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere arremolinado [u.ˈβje.ɾe a.re.mo.liˈna.ðo] (tú/vos)   hubieres arremolinado [u.ˈβje.ɾes a.re.mo.liˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere arremolinado [u.ˈβje.ɾe a.re.mo.liˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos arremolinado [u.ˈβje.ɾe.mos a.re.mo.liˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis arremolinado [u.ˈβje.ɾejs a.re.mo.liˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren arremolinado [u.ˈβje.ɾen a.re.mo.liˈna.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   arremolina  arremoliná [a.re.moˈli.na] [a.re.mo.liˈna] (usted)   arremoline [a.re.moˈli.ne] (nosostros-as)   arremolinemos [a.re.mo.liˈne.mos] (vosostros-as)   arremolinad [a.re.mo.liˈnað] (ustedes)   arremolinen [a.re.moˈli.nen]