Conjugaison:espagnol/concluir

Conjugaison en espagnol
concluir
Verbe du 3e groupe,
conjugué comme {{es-conj-3-uir}}

concluir, verbe espagnol du 3e groupe.

Modes impersonnels

Indicatif modifier

Présent
(yo)   concluyo [koŋˈklu.jo]
(tú/vos
ou (vos) 
 concluyes
 concluís
[koŋˈklu.jes]
[koŋ.ˈklwis]
(él/ella/Ud.  concluye [koŋˈklu.je]
(nosostros-as)   concluimos [koŋ.ˈklwi.mos]
(vosostros-as/os  concluís [koŋ.ˈklwis]
(ellos-as/Uds.  concluyen [koŋˈklu.jen]
Passé composé
(yo)   he concluido [e koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos  has concluido [as koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.  ha concluido [a koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hemos concluido [ˈe.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os  habéis concluido [a.ˈβejs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.  han concluido [an koŋ.kluˈi.do]
Imparfait
(yo)   concluía [koŋ.ˈklwi.a]
(tú/vos  concluías [koŋ.ˈklwi.as]
(él/ella/Ud.  concluía [koŋ.ˈklwi.a]
(nosostros-as)   concluíamos [koŋ.ˈklwi.a.mos]
(vosostros-as/os  concluíais [koŋ.ˈklwi.ais]
(ellos-as/Uds.  concluían [koŋ.klˈwi.an]
Plus-que-parfait
(yo)   había concluido [a.ˈβi.a koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos  habías concluido [a.ˈβi.as koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.  había concluido [a.ˈβi.a koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   habíamos concluido [a.ˈβi.a.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os  habíais concluido [a.ˈβi.ajs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.  habían concluido [a.ˈβi.an koŋ.kluˈi.do]
Passé simple
(yo)   concluí [koŋ.ˈklwi]
(tú/vos  concluiste [koŋ.kluˈis.te]
(él/ella/Ud.  concluyó [koŋ.klu.ˈjo]
(nosostros-as)   concluimos [koŋ.kluˈi.mos]
(vosostros-as/os  concluisteis [koŋ.kluˈis.teis]
(ellos-as/Uds.  concluyeron [koŋ.kluˈje.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube concluido [ˈu.βe koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos  hubiste concluido [u.ˈβi.ste koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.  hubo concluido [ˈu.βo koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hubimos concluido [u.ˈβi.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os  hubisteis concluido [u.ˈβi.stejs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.  hubieron concluido [u.ˈβje.ɾon koŋ.kluˈi.do]
Futur simple
(yo)   concluiré [koŋ.klu.iˈɾe]
(tú/vos  concluirás [koŋ.klu.iˈɾas]
(él/ella/Ud.  concluirá [koŋ.klu.iˈɾa]
(nosostros-as)   concluiremos [koŋ.klu.iˈɾe.mos]
(vosostros-as/os  concluiréis [koŋ.klu.iˈɾeis]
(ellos-as/Uds.  concluirán [koŋ.klu.iˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré concluido [a.ˈβɾe koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos  habrás concluido [a.ˈβɾas koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.  habrá concluido [a.ˈβɾa koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   habremos concluido [a.ˈβɾe.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os  habréis concluido [a.ˈβɾejs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.  habrán concluido [a.ˈβɾan koŋ.kluˈi.do]

Conditionnel modifier

Présent
(yo)   concluiría [koŋ.klu.iˈɾi.a]
(tú/vos  concluirías [koŋ.klu.iˈɾi.as]
(él/ella/Ud.  concluiría [koŋ.klu.iˈɾi.a]
(nosostros-as)   concluiríamos [koŋ.klu.iˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os  concluiríais [koŋ.klu.iˈɾi.ais]
(ellos-as/Uds.  concluirían [koŋ.klu.iˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría concluido [a.ˈβɾi.a koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos  habrías concluido [a.ˈβɾi.as koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.  habría concluido [a.ˈβɾi.a koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   habríamos concluido [a.ˈβɾi.a.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os  habríais concluido [a.ˈβɾi.ajs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.  habrían concluido [a.ˈβɾi.an koŋ.kluˈi.do]

Subjonctif modifier

Notes modifier

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   concluya [koŋˈklu.ya]
(tú/vos
ou (vos) 
 concluyas
 concluyás
[koŋˈklu.yas]
[koŋ.kluˈyas]
(él/ella/Ud.  concluya [koŋˈklu.ya]
(nosostros-as)   concluyamos [koŋ.kluˈya.mos]
(vosostros-as/os  concluyáis [koŋ.kluˈyais]
(ellos-as/Uds.  concluyan [koŋˈklu.yan]
Passé composé
(yo)   haya concluido [ˈa.ja koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas concluido
 hayás concluido
[ˈa.jas koŋ.kluˈi.do]
[a.ˈjas koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.  haya concluido [ˈa.ja koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hayamos concluido [a.ˈja.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os  hayáis concluido [a.ˈjajs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.  hayan concluido [ˈa.jan koŋ.kluˈi.do]
Imparfait (en -ra)
(yo)   concluyera [koŋ.kluˈje.ɾa]
(tú/vos  concluyeras [koŋ.kluˈje.ɾas]
(él/ella/Ud.  concluyera [koŋ.kluˈje.ɾa]
(nosostros-as)   concluyéramos [koŋ.kluˈje.ɾa.mos]
(vosostros-as/os  concluyerais [koŋ.kluˈje.ɾais]
(ellos-as/Uds.  concluyeran [koŋ.kluˈje.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera concluido [u.ˈβje.ɾa koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos  hubieras concluido [u.ˈβje.ɾas koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.  hubiera concluido [u.ˈβje.ɾa koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hubiéramos concluido [u.ˈβje.ɾa.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os  hubierais concluido [u.ˈβje.ɾajs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.  hubieran concluido [u.ˈβje.ɾan koŋ.kluˈi.do]
Imparfait (en -se)
(yo)   concluyese [koŋ.kluˈje.se]
(tú/vos  concluyeses [koŋ.kluˈje.ses]
(él/ella/Ud.  concluyese [koŋ.kluˈje.se]
(nosostros-as)   concluyésemos [koŋ.kluˈje.se.mos]
(vosostros-as/os  concluyeseis [koŋ.kluˈje.seis]
(ellos-as/Uds.  concluyesen [koŋ.kluˈje.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese concluido [u.ˈβje.se koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos  hubieses concluido [u.ˈβje.ses koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.  hubiese concluido [u.ˈβje.se koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hubiésemos concluido [u.ˈβje.se.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os  hubieseis concluido [u.ˈβje.sejs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.  hubiesen concluido [u.ˈβje.sen koŋ.kluˈi.do]
Futur
(yo)   concluyere [koŋ.kluˈje.ɾe]
(tú/vos  concluyeres [koŋ.kluˈje.ɾes]
(él/ella/Ud.  concluyere [koŋ.kluˈje.ɾe]
(nosostros-as)   concluyéremos [koŋ.kluˈje.ɾe.mos]
(vosostros-as/os  concluyereis [koŋ.kluˈje.ɾeis]
(ellos-as/Uds.  concluyeren [koŋ.kluˈje.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere concluido [u.ˈβje.ɾe koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos  hubieres concluido [u.ˈβje.ɾes koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.  hubiere concluido [u.ˈβje.ɾe koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hubiéremos concluido [u.ˈβje.ɾe.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os  hubiereis concluido [u.ˈβje.ɾejs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.  hubieren concluido [u.ˈβje.ɾen koŋ.kluˈi.do]

Impératif modifier

Notes modifier

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 concluye
 concluí
[koŋˈklu.je]
[koŋ.kluˈi]
(usted)   concluya [koŋˈklu.ja]
(nosostros-as)   concluyamos [koŋ.kluˈya.mos]
(vosostros-as)   concluid [koŋ.kluˈið]
(ustedes)   concluyan [koŋˈklu.jan]