Conjugaison en espagnol
imitar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

imitar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif modifier

Présent
(yo)   imito [iˈmi.to]
(tú/vos
ou (vos) 
 imitas
 imitás
[iˈmi.tas]
[i.miˈtas]
(él/ella/Ud.  imita [iˈmi.ta]
(nosostros-as)   imitamos [i.miˈta.mos]
(vosostros-as/os  imitáis [i.miˈtai̯s]
(ellos-as/Uds.  imitan [iˈmi.tan]
Passé composé
(yo)   he imitado [e i.miˈta.ðo]
(tú/vos  has imitado [as i.miˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  ha imitado [a i.miˈta.ðo]
(nosotros-as)   hemos imitado [ˈe.mos i.miˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habéis imitado [a.ˈβejs i.miˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  han imitado [an i.miˈta.ðo]
Imparfait
(yo)   imitaba [i.miˈta.βa]
(tú/vos  imitabas [i.miˈta.βas]
(él/ella/Ud.  imitaba [i.miˈta.βa]
(nosostros-as)   imitábamos [i.miˈta.βa.mos]
(vosostros-as/os  imitabais [i.miˈta.βai̯s]
(ellos-as/Uds.  imitaban [i.miˈta.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había imitado [a.ˈβi.a i.miˈta.ðo]
(tú/vos  habías imitado [a.ˈβi.as i.miˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  había imitado [a.ˈβi.a i.miˈta.ðo]
(nosotros-as)   habíamos imitado [a.ˈβi.a.mos i.miˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habíais imitado [a.ˈβi.ajs i.miˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  habían imitado [a.ˈβi.an i.miˈta.ðo]
Passé simple
(yo)   imité [i.miˈte]
(tú/vos  imitaste [i.miˈtas.te]
(él/ella/Ud.  imitó [i.miˈto]
(nosostros-as)   imitamos [i.miˈta.mos]
(vosostros-as/os  imitasteis [i.miˈtas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.  imitaron [i.miˈta.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube imitado [ˈu.βe i.miˈta.ðo]
(tú/vos  hubiste imitado [u.ˈβi.ste i.miˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubo imitado [ˈu.βo i.miˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubimos imitado [u.ˈβi.mos i.miˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubisteis imitado [u.ˈβi.stejs i.miˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieron imitado [u.ˈβje.ɾon i.miˈta.ðo]
Futur simple
(yo)   imitaré [i.mi.taˈɾe]
(tú/vos  imitarás [i.mi.taˈɾas]
(él/ella/Ud.  imitará [i.mi.taˈɾa]
(nosostros-as)   imitaremos [i.mi.taˈɾe.mos]
(vosostros-as/os  imitaréis [i.mi.taˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  imitarán [i.mi.taˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré imitado [a.ˈβɾe i.miˈta.ðo]
(tú/vos  habrás imitado [a.ˈβɾas i.miˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  habrá imitado [a.ˈβɾa i.miˈta.ðo]
(nosotros-as)   habremos imitado [a.ˈβɾe.mos i.miˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habréis imitado [a.ˈβɾejs i.miˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrán imitado [a.ˈβɾan i.miˈta.ðo]

Conditionnel modifier

Présent
(yo)   imitaría [i.mi.taˈɾi.a]
(tú/vos  imitarías [i.mi.taˈɾi.as]
(él/ella/Ud.  imitaría [i.mi.taˈɾi.a]
(nosostros-as)   imitaríamos [i.mi.taˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os  imitaríais [i.mi.taˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.  imitarían [i.mi.taˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría imitado [a.ˈβɾi.a i.miˈta.ðo]
(tú/vos  habrías imitado [a.ˈβɾi.as i.miˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  habría imitado [a.ˈβɾi.a i.miˈta.ðo]
(nosotros-as)   habríamos imitado [a.ˈβɾi.a.mos i.miˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habríais imitado [a.ˈβɾi.ajs i.miˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrían imitado [a.ˈβɾi.an i.miˈta.ðo]

Subjonctif modifier

Notes modifier

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   imite [i.ˈmi.te]
(tú/vos
ou (vos) 
 imites
 imités
[i.ˈmi.tes]
[i.miˈtes]
(él/ella/Ud.  imite [i.ˈmi.te]
(nosostros-as)   imitemos [i.miˈte.mos]
(vosostros-as/os  imitéis [i.miˈtei̯s]
(ellos-as/Uds.  imiten [i.ˈmi.ten]
Passé composé
(yo)   haya imitado [ˈa.ja i.miˈta.ðo]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas imitado
 hayás imitado
[ˈa.jas i.miˈta.ðo]
[a.ˈjas i.miˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  haya imitado [ˈa.ja i.miˈta.ðo]
(nosotros-as)   hayamos imitado [a.ˈja.mos i.miˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hayáis imitado [a.ˈjajs i.miˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hayan imitado [ˈa.jan i.miˈta.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   imitara [i.miˈta.ɾa]
(tú/vos  imitaras [i.miˈta.ɾas]
(él/ella/Ud.  imitara [i.miˈta.ɾa]
(nosostros-as)   imitáramos [i.miˈta.ɾa.mos]
(vosostros-as/os  imitarais [i.miˈta.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.  imitaran [i.miˈta.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera imitado [u.ˈβje.ɾa i.miˈta.ðo]
(tú/vos  hubieras imitado [u.ˈβje.ɾas i.miˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiera imitado [u.ˈβje.ɾa i.miˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos imitado [u.ˈβje.ɾa.mos i.miˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubierais imitado [u.ˈβje.ɾajs i.miˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieran imitado [u.ˈβje.ɾan i.miˈta.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   imitase [i.miˈta.se]
(tú/vos  imitases [i.miˈta.ses]
(él/ella/Ud.  imitase [i.miˈta.se]
(nosostros-as)   imitásemos [i.miˈta.se.mos]
(vosostros-as/os  imitaseis [i.miˈta.sei̯s]
(ellos-as/Uds.  imitasen [i.miˈta.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese imitado [u.ˈβje.se i.miˈta.ðo]
(tú/vos  hubieses imitado [u.ˈβje.ses i.miˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiese imitado [u.ˈβje.se i.miˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos imitado [u.ˈβje.se.mos i.miˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubieseis imitado [u.ˈβje.sejs i.miˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubiesen imitado [u.ˈβje.sen i.miˈta.ðo]
Futur
(yo)   imitare [i.miˈta.ɾe]
(tú/vos  imitares [i.miˈta.ɾes]
(él/ella/Ud.  imitare [i.miˈta.ɾe]
(nosostros-as)   imitáremos [i.miˈta.ɾe.mos]
(vosostros-as/os  imitareis [i.miˈta.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  imitaren [i.miˈta.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere imitado [u.ˈβje.ɾe i.miˈta.ðo]
(tú/vos  hubieres imitado [u.ˈβje.ɾes i.miˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiere imitado [u.ˈβje.ɾe i.miˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos imitado [u.ˈβje.ɾe.mos i.miˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubiereis imitado [u.ˈβje.ɾejs i.miˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieren imitado [u.ˈβje.ɾen i.miˈta.ðo]

Impératif modifier

Notes modifier

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 imita
 imitá
[iˈmi.ta]
[i.miˈta]
(usted)   imite [iˈmi.te]
(nosostros-as)   imitemos [i.miˈte.mos]
(vosostros-as)   imitad [i.miˈtað]
(ustedes)   imiten [iˈmi.ten]