Conjugaison:espagnol/insurreccionar

Conjugaison en espagnol
insurreccionar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

insurreccionar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif modifier

Présent
(yo)   insurrecciono [in.su.rekˈθjo.no]
(tú/vos
ou (vos) 
 insurreccionas
 insurreccionás
[in.su.rekˈθjo.nas]
[in.su.rek.θjoˈnas]
(él/ella/Ud.  insurrecciona [in.su.rekˈθjo.na]
(nosostros-as)   insurreccionamos [in.su.rek.θjoˈna.mos]
(vosostros-as/os  insurreccionáis [in.su.rek.θjoˈnai̯s]
(ellos-as/Uds.  insurreccionan [in.su.rekˈθjo.nan]
Passé composé
(yo)   he insurreccionado [e in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(tú/vos  has insurreccionado [as in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  ha insurreccionado [a in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hemos insurreccionado [ˈe.mos in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(vosotros-as/os  habéis insurreccionado [a.ˈβejs in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  han insurreccionado [an in.su.rek.θjoˈna.ðo]
Imparfait
(yo)   insurreccionaba [in.su.rek.θjoˈna.βa]
(tú/vos  insurreccionabas [in.su.rek.θjoˈna.βas]
(él/ella/Ud.  insurreccionaba [in.su.rek.θjoˈna.βa]
(nosostros-as)   insurreccionábamos [in.su.rek.θjoˈna.βa.mos]
(vosostros-as/os  insurreccionabais [in.su.rek.θjoˈna.βai̯s]
(ellos-as/Uds.  insurreccionaban [in.su.rek.θjoˈna.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había insurreccionado [a.ˈβi.a in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(tú/vos  habías insurreccionado [a.ˈβi.as in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  había insurreccionado [a.ˈβi.a in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(nosotros-as)   habíamos insurreccionado [a.ˈβi.a.mos in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(vosotros-as/os  habíais insurreccionado [a.ˈβi.ajs in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  habían insurreccionado [a.ˈβi.an in.su.rek.θjoˈna.ðo]
Passé simple
(yo)   insurreccioné [in.su.rek.θjoˈne]
(tú/vos  insurreccionaste [in.su.rek.θjoˈnas.te]
(él/ella/Ud.  insurreccionó [in.su.rek.θjoˈno]
(nosostros-as)   insurreccionamos [in.su.rek.θjoˈna.mos]
(vosostros-as/os  insurreccionasteis [in.su.rek.θjoˈnas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.  insurreccionaron [in.su.rek.θjoˈna.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube insurreccionado [ˈu.βe in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(tú/vos  hubiste insurreccionado [u.ˈβi.ste in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  hubo insurreccionado [ˈu.βo in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubimos insurreccionado [u.ˈβi.mos in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(vosotros-as/os  hubisteis insurreccionado [u.ˈβi.stejs in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieron insurreccionado [u.ˈβje.ɾon in.su.rek.θjoˈna.ðo]
Futur simple
(yo)   insurreccionaré [in.su.rek.θjo.naˈɾe]
(tú/vos  insurreccionarás [in.su.rek.θjo.naˈɾas]
(él/ella/Ud.  insurreccionará [in.su.rek.θjo.naˈɾa]
(nosostros-as)   insurreccionaremos [in.su.rek.θjo.naˈɾe.mos]
(vosostros-as/os  insurreccionaréis [in.su.rek.θjo.naˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  insurreccionarán [in.su.rek.θjo.naˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré insurreccionado [a.ˈβɾe in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(tú/vos  habrás insurreccionado [a.ˈβɾas in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  habrá insurreccionado [a.ˈβɾa in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(nosotros-as)   habremos insurreccionado [a.ˈβɾe.mos in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(vosotros-as/os  habréis insurreccionado [a.ˈβɾejs in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrán insurreccionado [a.ˈβɾan in.su.rek.θjoˈna.ðo]

Conditionnel modifier

Présent
(yo)   insurreccionaría [in.su.rek.θjo.naˈɾi.a]
(tú/vos  insurreccionarías [in.su.rek.θjo.naˈɾi.as]
(él/ella/Ud.  insurreccionaría [in.su.rek.θjo.naˈɾi.a]
(nosostros-as)   insurreccionaríamos [in.su.rek.θjo.naˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os  insurreccionaríais [in.su.rek.θjo.naˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.  insurreccionarían [in.su.rek.θjo.naˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría insurreccionado [a.ˈβɾi.a in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(tú/vos  habrías insurreccionado [a.ˈβɾi.as in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  habría insurreccionado [a.ˈβɾi.a in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(nosotros-as)   habríamos insurreccionado [a.ˈβɾi.a.mos in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(vosotros-as/os  habríais insurreccionado [a.ˈβɾi.ajs in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrían insurreccionado [a.ˈβɾi.an in.su.rek.θjoˈna.ðo]

Subjonctif modifier

Notes modifier

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   insurreccione [in.su.rek.ˈθjo.ne]
(tú/vos
ou (vos) 
 insurrecciones
 insurreccionés
[in.su.rek.ˈθjo.nes]
[in.su.rek.θjoˈnes]
(él/ella/Ud.  insurreccione [in.su.rek.ˈθjo.ne]
(nosostros-as)   insurreccionemos [in.su.rek.θjoˈne.mos]
(vosostros-as/os  insurreccionéis [in.su.rek.θjoˈnei̯s]
(ellos-as/Uds.  insurreccionen [in.su.rek.ˈθjo.nen]
Passé composé
(yo)   haya insurreccionado [ˈa.ja in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas insurreccionado
 hayás insurreccionado
[ˈa.jas in.su.rek.θjoˈna.ðo]
[a.ˈjas in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  haya insurreccionado [ˈa.ja in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hayamos insurreccionado [a.ˈja.mos in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(vosotros-as/os  hayáis insurreccionado [a.ˈjajs in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  hayan insurreccionado [ˈa.jan in.su.rek.θjoˈna.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   insurreccionara [in.su.rek.θjoˈna.ɾa]
(tú/vos  insurreccionaras [in.su.rek.θjoˈna.ɾas]
(él/ella/Ud.  insurreccionara [in.su.rek.θjoˈna.ɾa]
(nosostros-as)   insurreccionáramos [in.su.rek.θjoˈna.ɾa.mos]
(vosostros-as/os  insurreccionarais [in.su.rek.θjoˈna.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.  insurreccionaran [in.su.rek.θjoˈna.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera insurreccionado [u.ˈβje.ɾa in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(tú/vos  hubieras insurreccionado [u.ˈβje.ɾas in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiera insurreccionado [u.ˈβje.ɾa in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos insurreccionado [u.ˈβje.ɾa.mos in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(vosotros-as/os  hubierais insurreccionado [u.ˈβje.ɾajs in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieran insurreccionado [u.ˈβje.ɾan in.su.rek.θjoˈna.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   insurreccionase [in.su.rek.θjoˈna.se]
(tú/vos  insurreccionases [in.su.rek.θjoˈna.ses]
(él/ella/Ud.  insurreccionase [in.su.rek.θjoˈna.se]
(nosostros-as)   insurreccionásemos [in.su.rek.θjoˈna.se.mos]
(vosostros-as/os  insurreccionaseis [in.su.rek.θjoˈna.sei̯s]
(ellos-as/Uds.  insurreccionasen [in.su.rek.θjoˈna.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese insurreccionado [u.ˈβje.se in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(tú/vos  hubieses insurreccionado [u.ˈβje.ses in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiese insurreccionado [u.ˈβje.se in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos insurreccionado [u.ˈβje.se.mos in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(vosotros-as/os  hubieseis insurreccionado [u.ˈβje.sejs in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubiesen insurreccionado [u.ˈβje.sen in.su.rek.θjoˈna.ðo]
Futur
(yo)   insurreccionare [in.su.rek.θjoˈna.ɾe]
(tú/vos  insurreccionares [in.su.rek.θjoˈna.ɾes]
(él/ella/Ud.  insurreccionare [in.su.rek.θjoˈna.ɾe]
(nosostros-as)   insurreccionáremos [in.su.rek.θjoˈna.ɾe.mos]
(vosostros-as/os  insurreccionareis [in.su.rek.θjoˈna.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  insurreccionaren [in.su.rek.θjoˈna.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere insurreccionado [u.ˈβje.ɾe in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(tú/vos  hubieres insurreccionado [u.ˈβje.ɾes in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiere insurreccionado [u.ˈβje.ɾe in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos insurreccionado [u.ˈβje.ɾe.mos in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(vosotros-as/os  hubiereis insurreccionado [u.ˈβje.ɾejs in.su.rek.θjoˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieren insurreccionado [u.ˈβje.ɾen in.su.rek.θjoˈna.ðo]

Impératif modifier

Notes modifier

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 insurrecciona
 insurreccioná
[in.su.rekˈθjo.na]
[in.su.rek.θjoˈna]
(usted)   insurreccione [in.su.rekˈθjo.ne]
(nosostros-as)   insurreccionemos [in.su.rek.θjoˈne.mos]
(vosostros-as)   insurreccionad [in.su.rek.θjoˈnað]
(ustedes)   insurreccionen [in.su.rekˈθjo.nen]