Conjugaison:espagnol/italianizar

Conjugaison en espagnol
italianizar
Verbe du 1^er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

italianizar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	italianizar	[i.ta.lja.niˈθaɾ]	haber	italianizado	[aˌβeɾ i.ta.lja.niˈθa.ðo]
Gérondif	italianizando	[i.ta.lja.niˈθan̪.do]	habiendo	italianizado	[aˌβjen.do i.ta.lja.niˈθa.ðo]
Participe passé	italianizado	[i.ta.lja.niˈθa.ðo]

Indicatif modifier

Présent
(yo)	italianizo	[i.ta.ljaˈni.θo]
(tú/vos) ou (vos)	italianizas italianizás	[i.ta.ljaˈni.θas] [i.ta.lja.niˈθas]
(él/ella/Ud.)	italianiza	[i.ta.ljaˈni.θa]
(nosostros-as)	italianizamos	[i.ta.lja.niˈθa.mos]
(vosostros-as/os)	italianizáis	[i.ta.lja.niˈθai̯s]
(ellos-as/Uds.)	italianizan	[i.ta.ljaˈni.θan]

Passé composé
(yo)	he italianizado	[e i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(tú/vos)	has italianizado	[as i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(él/ella/Ud.)	ha italianizado	[a i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(nosotros-as)	hemos italianizado	[ˈe.mos i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(vosotros-as/os)	habéis italianizado	[a.ˈβejs i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(ellos-as/Uds.)	han italianizado	[an i.ta.lja.niˈθa.ðo]

Imparfait
(yo)	italianizaba	[i.ta.lja.niˈθa.βa]
(tú/vos)	italianizabas	[i.ta.lja.niˈθa.βas]
(él/ella/Ud.)	italianizaba	[i.ta.lja.niˈθa.βa]
(nosostros-as)	italianizábamos	[i.ta.lja.niˈθa.βa.mos]
(vosostros-as/os)	italianizabais	[i.ta.lja.niˈθa.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)	italianizaban	[i.ta.lja.niˈθa.βan]

Plus-que-parfait
(yo)	había italianizado	[a.ˈβi.a i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(tú/vos)	habías italianizado	[a.ˈβi.as i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(él/ella/Ud.)	había italianizado	[a.ˈβi.a i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(nosotros-as)	habíamos italianizado	[a.ˈβi.a.mos i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(vosotros-as/os)	habíais italianizado	[a.ˈβi.ajs i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(ellos-as/Uds.)	habían italianizado	[a.ˈβi.an i.ta.lja.niˈθa.ðo]

Passé simple
(yo)	italianicé	[i.ta.lja.niˈθe]
(tú/vos)	italianizaste	[i.ta.lja.niˈθas.te]
(él/ella/Ud.)	italianizó	[i.ta.lja.niˈθo]
(nosostros-as)	italianizamos	[i.ta.lja.niˈθa.mos]
(vosostros-as/os)	italianizasteis	[i.ta.lja.niˈθas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)	italianizaron	[i.ta.lja.niˈθa.ɾon]

Passé antérieur
(yo)	hube italianizado	[ˈu.βe i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(tú/vos)	hubiste italianizado	[u.ˈβi.ste i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(él/ella/Ud.)	hubo italianizado	[ˈu.βo i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(nosotros-as)	hubimos italianizado	[u.ˈβi.mos i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(vosotros-as/os)	hubisteis italianizado	[u.ˈβi.stejs i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(ellos-as/Uds.)	hubieron italianizado	[u.ˈβje.ɾon i.ta.lja.niˈθa.ðo]

Futur simple
(yo)	italianizaré	[i.ta.lja.ni.θaˈɾe]
(tú/vos)	italianizarás	[i.ta.lja.ni.θaˈɾas]
(él/ella/Ud.)	italianizará	[i.ta.lja.ni.θaˈɾa]
(nosostros-as)	italianizaremos	[i.ta.lja.ni.θaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)	italianizaréis	[i.ta.lja.ni.θaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)	italianizarán	[i.ta.lja.ni.θaˈɾan]

Futur antérieur
(yo)	habré italianizado	[a.ˈβɾe i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(tú/vos)	habrás italianizado	[a.ˈβɾas i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(él/ella/Ud.)	habrá italianizado	[a.ˈβɾa i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(nosotros-as)	habremos italianizado	[a.ˈβɾe.mos i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(vosotros-as/os)	habréis italianizado	[a.ˈβɾejs i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(ellos-as/Uds.)	habrán italianizado	[a.ˈβɾan i.ta.lja.niˈθa.ðo]

Conditionnel modifier

Présent
(yo)	italianizaría	[i.ta.lja.ni.θaˈɾi.a]
(tú/vos)	italianizarías	[i.ta.lja.ni.θaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)	italianizaría	[i.ta.lja.ni.θaˈɾi.a]
(nosostros-as)	italianizaríamos	[i.ta.lja.ni.θaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)	italianizaríais	[i.ta.lja.ni.θaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)	italianizarían	[i.ta.lja.ni.θaˈɾi.an]

Passé
(yo)	habría italianizado	[a.ˈβɾi.a i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(tú/vos)	habrías italianizado	[a.ˈβɾi.as i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(él/ella/Ud.)	habría italianizado	[a.ˈβɾi.a i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(nosotros-as)	habríamos italianizado	[a.ˈβɾi.a.mos i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(vosotros-as/os)	habríais italianizado	[a.ˈβɾi.ajs i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(ellos-as/Uds.)	habrían italianizado	[a.ˈβɾi.an i.ta.lja.niˈθa.ðo]

Subjonctif modifier

Notes modifier

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)	italianice	[i.ta.lja.ˈni.θe]
(tú/vos) ou (vos)	italianices italianicés	[i.ta.lja.ˈni.θes] [i.ta.lja.niˈθes]
(él/ella/Ud.)	italianice	[i.ta.lja.ˈni.θe]
(nosostros-as)	italianicemos	[i.ta.lja.niˈθe.mos]
(vosostros-as/os)	italianicéis	[i.ta.lja.niˈθei̯s]
(ellos-as/Uds.)	italianicen	[i.ta.lja.ˈni.θen]

Passé composé
(yo)	haya italianizado	[ˈa.ja i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(tú/vos) ou (vos)	hayas italianizado hayás italianizado	[ˈa.jas i.ta.lja.niˈθa.ðo] [a.ˈjas i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(él/ella/Ud.)	haya italianizado	[ˈa.ja i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(nosotros-as)	hayamos italianizado	[a.ˈja.mos i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(vosotros-as/os)	hayáis italianizado	[a.ˈjajs i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(ellos-as/Uds.)	hayan italianizado	[ˈa.jan i.ta.lja.niˈθa.ðo]

Imparfait (en -ra)
(yo)	italianizara	[i.ta.lja.niˈθa.ɾa]
(tú/vos)	italianizaras	[i.ta.lja.niˈθa.ɾas]
(él/ella/Ud.)	italianizara	[i.ta.lja.niˈθa.ɾa]
(nosostros-as)	italianizáramos	[i.ta.lja.niˈθa.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)	italianizarais	[i.ta.lja.niˈθa.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)	italianizaran	[i.ta.lja.niˈθa.ɾan]

Plus-que-parfait (en -era)
(yo)	hubiera italianizado	[u.ˈβje.ɾa i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(tú/vos)	hubieras italianizado	[u.ˈβje.ɾas i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(él/ella/Ud.)	hubiera italianizado	[u.ˈβje.ɾa i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(nosotros-as)	hubiéramos italianizado	[u.ˈβje.ɾa.mos i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(vosotros-as/os)	hubierais italianizado	[u.ˈβje.ɾajs i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(ellos-as/Uds.)	hubieran italianizado	[u.ˈβje.ɾan i.ta.lja.niˈθa.ðo]

Imparfait (en -se)
(yo)	italianizase	[i.ta.lja.niˈθa.se]
(tú/vos)	italianizases	[i.ta.lja.niˈθa.ses]
(él/ella/Ud.)	italianizase	[i.ta.lja.niˈθa.se]
(nosostros-as)	italianizásemos	[i.ta.lja.niˈθa.se.mos]
(vosostros-as/os)	italianizaseis	[i.ta.lja.niˈθa.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)	italianizasen	[i.ta.lja.niˈθa.sen]

Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)	hubiese italianizado	[u.ˈβje.se i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(tú/vos)	hubieses italianizado	[u.ˈβje.ses i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(él/ella/Ud.)	hubiese italianizado	[u.ˈβje.se i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(nosotros-as)	hubiésemos italianizado	[u.ˈβje.se.mos i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(vosotros-as/os)	hubieseis italianizado	[u.ˈβje.sejs i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(ellos-as/Uds.)	hubiesen italianizado	[u.ˈβje.sen i.ta.lja.niˈθa.ðo]

Futur
(yo)	italianizare	[i.ta.lja.niˈθa.ɾe]
(tú/vos)	italianizares	[i.ta.lja.niˈθa.ɾes]
(él/ella/Ud.)	italianizare	[i.ta.lja.niˈθa.ɾe]
(nosostros-as)	italianizáremos	[i.ta.lja.niˈθa.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)	italianizareis	[i.ta.lja.niˈθa.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)	italianizaren	[i.ta.lja.niˈθa.ɾen]

Futur antérieur
(yo)	hubiere italianizado	[u.ˈβje.ɾe i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(tú/vos)	hubieres italianizado	[u.ˈβje.ɾes i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(él/ella/Ud.)	hubiere italianizado	[u.ˈβje.ɾe i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(nosotros-as)	hubiéremos italianizado	[u.ˈβje.ɾe.mos i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(vosotros-as/os)	hubiereis italianizado	[u.ˈβje.ɾejs i.ta.lja.niˈθa.ðo]
(ellos-as/Uds.)	hubieren italianizado	[u.ˈβje.ɾen i.ta.lja.niˈθa.ðo]

Impératif modifier

Notes modifier

La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative)
(yo)	—	[–]
(tú) ou (vos)	italianiza italianizá	[i.ta.ljaˈni.θa] [i.ta.lja.niˈθa]
(usted)	italianice	[i.ta.ljaˈni.θe]
(nosostros-as)	italianicemos	[i.ta.lja.niˈθe.mos]
(vosostros-as)	italianizad	[i.ta.lja.niˈθað]
(ustedes)	italianicen	[i.ta.ljaˈni.θen]