alkonduki

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Verbe composé de la racine konduki (« conduire, mener »), de l’affixe al (« à, vers ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Voir la conjugaison du verbe alkonduki
Infinitif	alkonduki

alkonduki \al.kon.ˈdu.ki\ transitif

1. Amener.
   • Tri knaboj gardas tiujn ĉi bovojn
     kaj alkondukas ilin al vasta savano
     estanta riĉa en herboj freŝaj:
     bongusta manĝaĵo por bovoj gardataj.
     — (Yohanes Manhitu, Longa tago de paŝtistoj, Princino Laŭdata, 2016 → lire en ligne)

     La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Prononciation

• France (Toulouse) : écouter « alkonduki [Prononciation ?] »