Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton hambrouc[1][2].
À comparer avec les verbes hebrwng en gallois, hembronk en cornique (sens identique).

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
ambroug ambrougoù

ambroug masculin \ˈãm.bruk\

  1. Accompagnement.
  2. Cortège, procession.
  3. Escorte.

Verbe modifier

ambroug \ˈãm.bruk\ transitif direct (voir la conjugaison) base verbale ambroug-

  1. Accompagner.
    • Gwareg en doa kimiadet diouzh e dad hag e vamm mager ha diouzh e zaou vreur ivez, a yeas ur pennad da ambroug anezhañ. — (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 21)
      Goarec fit ses adieux à son père et à sa mère nourriciers, ainsi qu’à ses deux frères, qui l’accompagnèrent un bout de chemin.
  2. Escorter.
    • Ranked eus bet ambroug ar person beteg e gear gand aon e vije bet graet d’ezan eun droug bennak. — (A. Saluden, An den eurus Glaoda Laporte traduit par Jean-Louis Chapalain, Brest, 1927, page 121)
      Il a fallu escorter le prêtre jusque chez lui de crainte qu’on ne lui fasse du mal.
    • Met pa welas an niver a dudjentil a oa deut da ambroug anezañ, e voe darbet dʼezi sempla adarre ... met gant al levenez an taol-mañ. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 60)
      Mais quand elle vit le nombre de gentilshommes qui étaient venus l’escorter, elle faillit à nouveau s’évanouir ... mais de joie cette fois-ci.
  3. Mener, conduire (en parlant d'une route).
  4. Reconduire (quelqu'un qui s'en va).

Variantes orthographiques modifier

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 321a