amorfa
Catalan modifier
Forme d’adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | amorf \Prononciation ?\ |
amorfs \Prononciation ?\ |
Féminin | amorfa \Prononciation ?\ |
amorfes \Prononciation ?\ |
amorfa \Prononciation ?\ féminin
- Féminin singulier de amorf.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
amorfa \Prononciation ?\ |
amorfes \Prononciation ?\ |
amorfa \Prononciation ?\ féminin (pour un homme, on dit : amorf)
- Femme qui est amorphe.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Espagnol modifier
Forme d’adjectif modifier
Genre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | amorfo | amorfos |
Féminin | amorfa | amorfas |
amorfa \aˈmoɾ.fa\
- Féminin singulier de amorfo.
Prononciation modifier
- Madrid : \aˈmoɾ.fa\
- Mexico, Bogota : \aˈmoɾ.f(a)\
- Santiago du Chili, Caracas : \aˈmoɾ.fa\
Espéranto modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien ἄμορφος, amorphos (« informe »).
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | amorfa \a.ˈmor.fa\ |
amorfaj \a.ˈmor.faj\ |
Accusatif | amorfan \a.ˈmor.fan\ |
amorfajn \a.ˈmor.fajn\ |
amorfa \a.ˈmor.fa\
- Amorphe.
Ĉirkaŭe svarmis la senbrua, amorfa amaso de la hinoj en tiu nedeĉifrebla stranga, senorda ordego, kiu tute memorigis min al formikejo.
— (Sándor Szathmári, Vojaĝo al Kazohinio, 1938)
Prononciation modifier
- France (Toulouse) : écouter « amorfa [a.ˈmor.fa] »
Références modifier
- amorfa sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
Ido modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien ἄμορφος, amorphos (« informe »).
Adjectif modifier
amorfa \a.ˈmɔr.fa\
Portugais modifier
Forme d’adjectif modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | amorfo | amorfos |
Féminin | amorfa | amorfas |
amorfa \ɐ.mˈɔɾ.fɐ\ (Lisbonne) \a.mˈɔɾ.fə\ (São Paulo)
- Féminin singulier de amorfo.