Étymologie

modifier
Du latin antonomasia.

Nom commun

modifier
SingulierPluriel
antonomasia
\Prononciation ?\
antonomasias
\Prononciation ?\

antonomasia

  1. Antonomase.
    • In rhetoric, antonomasia is a substitution of any epithet or phrase for a proper name, such as "the little corporal" for Napoleon I.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Voir aussi

modifier
  • antonomasia sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais) 

Étymologie

modifier
Du latin antonomasia, lui-même emprunté au grec ancien ἀντονομασία, antonomasía.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
antonomasia
\an.to.no.ˈma.zja\
antonomasie
\an.to.no.ˈma.zje\

antonomasia \an.to.no.ˈma.zja\ féminin

  1. (Rhétorique) Antonomase, figure de style par laquelle un nom commun ou une périphrase désigne un nom propre.
  2. (Rhétorique) Antonomase, inversement, figure de style par laquelle un nom propre est utilisé comme un nom commun.

Voir aussi

modifier
  • antonomasia sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien) 

Références

modifier

Étymologie

modifier
Du grec ancien ἀντονομασία, antonomasia.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif antonomasiă antonomasiae
Vocatif antonomasiă antonomasiae
Accusatif antonomasiăm antonomasiās
Génitif antonomasiae antonomasiārŭm
Datif antonomasiae antonomasiīs
Ablatif antonomasiā antonomasiīs

antonomasia \Prononciation ?\ féminin

  1. Antonomase, en particulier, usage de l’épithète pour désigner la personne : Eversor Carthaginis, plutôt que Scipio.
    • Antonomasia, quae aliquid pro nomine ponit, poetis utroque modo frequentissima, et per epitheton, quod detracto eo cui adponitur valet pro nomine ("Tydides", "Pelides"), et ex iis quae in quoque sunt praecipua: "divum pater atque hominum rex".  (Quintilien, 8, 6, 29)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

modifier

Références

modifier