antonomasia
Anglais modifier
Étymologie modifier
- Du latin antonomasia.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
antonomasia \Prononciation ?\ |
antonomasias \Prononciation ?\ |
antonomasia
Voir aussi modifier
- antonomasia sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
Italien modifier
Étymologie modifier
- Du latin antonomasia, lui-même emprunté au grec ancien ἀντονομασία, antonomasía.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
antonomasia \an.to.no.ˈma.zja\ |
antonomasie \an.to.no.ˈma.zje\ |
antonomasia \an.to.no.ˈma.zja\ féminin
- (Rhétorique) Antonomase, figure de style par laquelle un nom commun ou une périphrase désigne un nom propre.
- (Rhétorique) Antonomase, inversement, figure de style par laquelle un nom propre est utilisé comme un nom commun.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Voir aussi modifier
- antonomasia sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Références modifier
- « antonomasia », dans Gabrielli Aldo, Dictionnaire italien en ligne, Édition Hoepli → consulter cet ouvrage
- « antonomasia », dans De Mauro, Dictionnaire italien en ligne → consulter cet ouvrage
- « antonomasia », dans Dizionario Olivetti, Dictionnaire italien en ligne → consulter cet ouvrage
- « antonomasia », dans Sapere.it, Encyclopédie et dictionnaire italien en ligne, De Agostini Editore → consulter cet ouvrage
- « antonomasia », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage
- Ottorino Pianigiani, Vocabolario Etimologico della Lingua Italiana, Società editrice Dante Alighieri di Albrighi / Segati, Rome / Milan, 1907 → consulter cet ouvrage
Latin modifier
Étymologie modifier
- Du grec ancien ἀντονομασία, antonomasia.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | antonomasiă | antonomasiae |
Vocatif | antonomasiă | antonomasiae |
Accusatif | antonomasiăm | antonomasiās |
Génitif | antonomasiae | antonomasiārŭm |
Datif | antonomasiae | antonomasiīs |
Ablatif | antonomasiā | antonomasiīs |
antonomasia \Prononciation ?\ féminin
- Antonomase, en particulier, usage de l’épithète pour désigner la personne : Eversor Carthaginis, plutôt que Scipio.
- Antonomasia, quae aliquid pro nomine ponit, poetis utroque modo frequentissima, et per epitheton, quod detracto eo cui adponitur valet pro nomine ("Tydides", "Pelides"), et ex iis quae in quoque sunt praecipua: "divum pater atque hominum rex". — (Quintilien, 8, 6, 29)
- Antonomasia, quae aliquid pro nomine ponit, poetis utroque modo frequentissima, et per epitheton, quod detracto eo cui adponitur valet pro nomine ("Tydides", "Pelides"), et ex iis quae in quoque sunt praecipua: "divum pater atque hominum rex". — (Quintilien, 8, 6, 29)
Apparentés étymologiques modifier
- antonomastice, employé par antonomase
Références modifier
- « antonomasia », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage