beajour-kenwerzh
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|---|
Non muté | beajour-kenwerzh | beajourien-genwerzh | beajourion-genwerzh |
Adoucissante | veajour-kenwerzh | veajourien-genwerzh | veajourion-genwerzh |
Durcissante | peajour-kenwerzh | peajourien-genwerzh | peajourion-genwerzh |
beajour-kenwerzh \ˌbe.a.ʒur.ˈkɛn.wɛrs\ masculin (pour une femme, on dit : beajourez-kenwerzh)
- (Commerce) Voyageur de commerce.
- Ar pezh a servije da dog d’ an ostizez en doa dedennet ar beajour-kenwerzh e-pad ur pennadig. — (Ronan Huon, Dibenn an deiz, in Al Liamm, no 65, novembre-décembre 1957, page 21)
- Ce qui servait de chapeau à la cliente avait intéressé le voyageur de commerce pendant un petit instant.
- Er burev e oa gant va zad an den-se, Lenoir, e veajour-kenwerzh. — (Roparz Hemon, Diamantoù Keroulaz, Al Liamm, 1964, page 66)
- Cet homme-là, Lenoir, son voyageur de commerce, était avec mon père dans le bureau.
- Ar pezh a servije da dog d’ an ostizez en doa dedennet ar beajour-kenwerzh e-pad ur pennadig. — (Ronan Huon, Dibenn an deiz, in Al Liamm, no 65, novembre-décembre 1957, page 21)
Variantes modifier
Références modifier
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 71a
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 277b, 1410a