betonica
Ancien occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin betonica.
Nom commun modifier
betonica féminin
Références modifier
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Gaulois modifier
Étymologie modifier
- Mot donné Pline sous la forme vettonica (forme latinisée).
Nom commun modifier
betonica
- (Botanique) Bétoine.
Références modifier
- Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, 2004, ISBN 978-2729115296, page 63
Latin modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | betonică | betonicae |
Vocatif | betonică | betonicae |
Accusatif | betonicăm | betonicās |
Génitif | betonicae | betonicārŭm |
Datif | betonicae | betonicīs |
Ablatif | betonicā | betonicīs |
betonica \Prononciation ?\ féminin
- (Botanique) Bétoine.
- Vettones in Hispania eam, quae vettonica dicitur in Gallia, in Italia autem serratula, a Graecis cestros aut psychrotrophon, ante cunctas laudatissima. exit anguloso caule cubitorum II, a radice spargens folia fere lapathi, serrata, semine purpureo. folia siccantur in farinam plurimos ad usus. fit vinum ex ea et acetum stomacho et claritati oculorum, tantumque gloriae habet, ut domus, in qua sata sit, tuta existimetur a piaculis omnibus. — (Pline, Naturalis Historia, XXV)
- Les Vettons, peuple d'Espagne, ont trouvé la plante appelée bétoine en Gaule, serratula en Italie, cestros ou psychotrophon en Grèce. Cette plante, la plus estimée de toutes, produit une tige anguleuse haute de deux coudées et, dès la racine, elle jette des feuilles dentelées, et assez semblables à celles du lapathum (patience). La graine est pourpre. On sèche et on pulvérise les feuilles, on s'en sert en beaucoup de cas. Avec cette plante on fait un vin et un vinaigre qu'on emploie pour fortifier l'estomac et éclaircir les yeux. Cette plante a d'ailleurs tant de renom, que l'on regarde comme en sûreté contre tous les maléfices une maison dans laquelle elle a été semée.
- Vettones in Hispania eam, quae vettonica dicitur in Gallia, in Italia autem serratula, a Graecis cestros aut psychrotrophon, ante cunctas laudatissima. exit anguloso caule cubitorum II, a radice spargens folia fere lapathi, serrata, semine purpureo. folia siccantur in farinam plurimos ad usus. fit vinum ex ea et acetum stomacho et claritati oculorum, tantumque gloriae habet, ut domus, in qua sata sit, tuta existimetur a piaculis omnibus. — (Pline, Naturalis Historia, XXV)
Variantes modifier
Synonymes modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Anglais : betony
- Espagnol : betónica
- Français : bétoine
- Occitan : betonica
- Portugais : betónica, betónia
Références modifier
- « betonica », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- ↑ « bétoine », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971–1994 → consulter cet ouvrage
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin betonica.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
betonica \betuˈniko\ |
betonicas \betuˈnikos\ |
betonica \betuˈniko\ (graphie normalisée) féminin
- (Botanique) Bétoine.