cèc
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin caecus.
Adjectif modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | cèc \ˈsɛk\ |
cècs \ˈsɛt͡s\ |
Féminin | cèga \ˈsɛɣo̞\ |
cègas \ˈsɛɣo̞s\ |
cèc \ˈsɛk\ (graphie normalisée) masculin
Variantes dialectales modifier
- cec (provençal)
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
cèc \ˈsɛk\ |
cècs \ˈsɛt͡s\ |
cèc \ˈsɛk\ (graphie normalisée) masculin (pour une femme, on dit : cèga)
Variantes dialectales modifier
- cec (provençal)
Synonymes modifier
Apparentés étymologiques modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Prononciation modifier
- France (Béarn) : écouter « cèc [Prononciation ?] »
Références modifier
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2