Voir aussi : caïmand

Français modifier

Étymologie modifier

→ voir quémander

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
caimand caimands
\ke.mɑ̃\

caimand \ke.mɑ̃\ masculin (pour une femme, on dit : caimande)

  1. (Vieilli) (Désuet) Mendiant, gueux.
    • Deux fois au moins on les entend, dans la bouche de Michelle Fléchard et dans celle de Tellmarch le mendiant, le « caimand ». — (Pierre Laforgue, Hugo, romantisme et révolution, 2001)

Traductions modifier

Prononciation modifier

Références modifier

Occitan modifier

 

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
caimand
[kajˈmant]
caimands
[kajˈmans]

caimand [kajˈmant], [kajˈman] (graphie normalisée) masculin (pour une femme, on dit : caimanda)

  1. Truand, gueux, belitre, vagabond, gourgandine.
    • Tot lo monde mi crida
      que soi un caimand, un capon.
      — (André Jean Victor Gelu)
    • L’autre jorn ven un long caimand
      Qu’aviá l’èr de cercar chabença.
      — (Joseph Gal)
  2. (Toulousain) Solliciteur, flagorneur, patelin.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

1
2

Références modifier