Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

gellout[1] \ˈɡɛlːut\ intransitif (voir la conjugaison), base verbale gell-

  1. Pouvoir (tous sens).
    • Atersiñ a rejont hemañ hep gellout e lakaat da rannañ an disterañ ger.  (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 21)
      Ils interrogèrent celui-ci sans pouvoir le faire prononcer la moindre parole.
    • — [...]. Mes penaos e raimp evit kas an aotrou Poullaouek d’al lestr, ha gellout her c’huzhat ouzh ar valtouterien ?  (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 159)
      — [...]. Mais comment ferons-nous pour conduire l’abbé Poullaouec au vaisseau, et pouvoir le cacher aux douaniers ?

Variantes orthographiques

modifier

Prononciation

modifier
  • Carhaix-Plouguer (France) : écouter « gellout [Prononciation ?] » (niveau moyen)