Breton modifier

Étymologie modifier

Composé de gwialenn (« baguette ») et de hud (« magique »).

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté gwialenn-hud gwialennoù-hud
Adoucissante wialenn-hud wialennoù-hud
Durcissante kwialenn-hud kwialennoù-hud

gwialenn-hud \ɡwiˌalɛn ˈ(h)yːt\, \ɡɥiˌalɛnˈ(h)yːt\ féminin

  1. Baguette magique.
    • Hag eñ neuze ha kemer e wialenn-hud ha skeiñ gant Gilvaethwy, ma teuas da vezañ un heizez deut d’he ment. — (Ar Mabinogion, traduit par Abeozen, Mouladurioù Hor Yezh, 1991, page 79)
      Et il prit sa baguette magique et frappa Gilvaethwy, qui devint une biche adulte.
    • — Va aotroù, va aotroù, a aspede-hi, lakait ho kwialenn-hud a-gostez. — (Ivon Morvan, Tonkad bugale Lir, in Imbourcʼh, no 223-224, 31 août 1988, page 24)
      — Mon seigneur, mon seigneur, suppliait-elle, laissez votre baguette magique de côté.