Breton modifier

Forme de préposition modifier

Personne Forme
1re du sing. hepdon
2e du sing. hepdout
3e masc. du sing. heptañ
3e fém. du sing. hepti
1re du plur. hepdomp
2e du plur. hepdocʼh
3e du plur. hepto
ou hepte
Impersonnel hepdor

hepto \ˈhep.to\

  1. Troisième personne du pluriel de la préposition hep.
    • Ur Vigoudenn ne vez ket gwelet morse war he fenn-noazh. Ne vez ket gwisket ma n’ he deus ket he cʼhoefoù. Ne da ket hepto, zoken war ar straed e-tal he zi. — (Reun Menez Keldreg, Ar gartenn-anv, in Al Liamm, no 91, mars–avril 1962, page 110)
      Une Bigouden n’est jamais vue nu-tête. Elle n’est pas habillée si elle n’a pas ses coiffes. Elle ne sort pas sans elles, même dans la rue devant sa maison.

Variantes dialectales modifier