Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de properatus, avec le préfixe in-.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif improperatus improperată improperatum improperatī improperatae improperată
Vocatif improperate improperată improperatum improperatī improperatae improperată
Accusatif improperatum improperatăm improperatum improperatōs improperatās improperată
Génitif improperatī improperatae improperatī improperatōrŭm improperatārŭm improperatōrŭm
Datif improperatō improperatae improperatō improperatīs improperatīs improperatīs
Ablatif improperatō improperatā improperatō improperatīs improperatīs improperatīs

improperatus \Prononciation ?\

  1. Lent.

Synonymes modifier

Forme de verbe modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif improperatus improperată improperatum improperatī improperatae improperată
Vocatif improperate improperată improperatum improperatī improperatae improperată
Accusatif improperatum improperatăm improperatum improperatōs improperatās improperată
Génitif improperatī improperatae improperatī improperatōrŭm improperatārŭm improperatōrŭm
Datif improperatō improperatae improperatō improperatīs improperatīs improperatīs
Ablatif improperatō improperatā improperatō improperatīs improperatīs improperatīs

improperatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de impropero.

Références modifier