Voir aussi : infamás

Français modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe infamer
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
tu infamas
Futur simple

infamas \ɛ̃.fa.ma\

  1. Deuxième personne du singulier du passé simple de infamer.

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Espagnol modifier

Forme de verbe modifier

Voir la conjugaison du verbe infamar
Indicatif Présent (yo) infamas
(tú) infamas
(vos) infamas
(él/ella/usted) infamas
(nosotros-as) infamas
(vosotros-as) infamas
(os) infamas
(ellos-as/ustedes) infamas
Imparfait (yo) infamas
(tú) infamas
(vos) infamas
(él/ella/usted) infamas
(nosotros-as) infamas
(vosotros-as) infamas
(os) infamas
(ellos-as/ustedes) infamas
Passé simple (yo) infamas
(tú) infamas
(vos) infamas
(él/ella/usted) infamas
(nosotros-as) infamas
(vosotros-as) infamas
(os) infamas
(ellos-as/ustedes) infamas
Futur simple (yo) infamas
(tú) infamas
(vos) infamas
(él/ella/usted) infamas
(nosotros-as) infamas
(vosotros-as) infamas
(os) infamas
(ellos-as/ustedes) infamas

infamas \iɱˈfa.mas\

  1. Deuxième personne du singulier () du présent de l’indicatif de infamar.

Prononciation modifier

Occitan modifier

 

Forme d’adjectif modifier

Nombre Singulier Pluriel
Masculin infame
\inˈfame\
infames
\inˈfames\
Féminin infama
\inˈfamo̞\
infamas
\inˈfamo̞s\

infamas [inˈfamo̞s] (graphie normalisée)

  1. Féminin pluriel de infame.