Conjugaison en français
infamer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de infamer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ infame \ʒ‿ ɛ̃.fam\
tu  infames \ty  ɛ̃.fam\
il/elle/on  infame \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.fam\
nous  infamons \nu.z‿ ɛ̃.fa.mɔ̃\
vous  infamez \vu.z‿ ɛ̃.fa.me\
ils/elles  infament \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.fam\
Passé composé
j’ai  infamé  \ʒ‿e ɛ̃.fa.me\
tu as  infamé  \ty a.z‿ɛ̃.fa.me\
il/elle/on a  infamé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɛ̃.fa.me\
nous avons  infamé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɛ̃.fa.me\
vous avez  infamé  \vu.z‿a.ve.z‿ɛ̃.fa.me\
ils/elles ont  infamé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɛ̃.fa.me\
Imparfait
j’ infamais \ʒ‿ ɛ̃.fa.mɛ\
tu  infamais \ty  ɛ̃.fa.mɛ\
il/elle/on  infamait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.fa.mɛ\
nous  infamions \nu.z‿ ɛ̃.fa.mjɔ̃\
vous  infamiez \vu.z‿ ɛ̃.fa.mje\
ils/elles  infamaient \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.fa.mɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  infamé  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɛ̃.fa.me\
tu avais  infamé  \ty a.vɛ.z‿ɛ̃.fa.me\
il/elle/on avait  infamé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɛ̃.fa.me\
nous avions  infamé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɛ̃.fa.me\
vous aviez  infamé  \vu.z‿a.vje.z‿ɛ̃.fa.me\
ils/elles avaient  infamé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɛ̃.fa.me\
Passé simple
j’ infamai \ʒ‿ ɛ̃.fa.me\
tu  infamas \ty  ɛ̃.fa.ma\
il/elle/on  infama \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.fa.ma\
nous  infamâmes \nu.z‿ ɛ̃.fa.mam\
vous  infamâtes \vu.z‿ ɛ̃.fa.mat\
ils/elles  infamèrent \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.fa.mɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  infamé  \ʒ‿y.z‿ɛ̃.fa.me\
tu eus  infamé  \ty y.z‿ɛ̃.fa.me\
il/elle/on eut  infamé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛ̃.fa.me\
nous eûmes  infamé  \nu.z‿ym.z‿ɛ̃.fa.me\
vous eûtes  infamé  \vu.z‿yt.z‿ɛ̃.fa.me\
ils/elles eurent  infamé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɛ̃.fa.me\
Futur simple
j’ infamerai \ʒ‿ ɛ̃.fa.m(ə.)ʁe\
tu  infameras \ty  ɛ̃.fa.m(ə.)ʁa\
il/elle/on  infamera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.fa.m(ə.)ʁa\
nous  infamerons \nu.z‿ ɛ̃.fa.m(ə.)ʁɔ̃\
vous  infamerez \vu.z‿ ɛ̃.fa.m(ə.)ʁe\
ils/elles  infameront \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.fa.m(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  infamé  \ʒ‿o.ʁe ɛ̃.fa.me\
tu auras  infamé  \ty o.ʁa.z‿ɛ̃.fa.me\
il/elle/on aura  infamé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɛ̃.fa.me\
nous aurons  infamé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɛ̃.fa.me\
vous aurez  infamé  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɛ̃.fa.me\
ils/elles auront  infamé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɛ̃.fa.me\

Subjonctif

Présent
que j’ infame \kə ʒ‿ ɛ̃.fam\
que tu  infames \kə ty  ɛ̃.fam\
qu’il/elle/on  infame \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.fam\
que nous  infamions \kə nu.z‿ ɛ̃.fa.mjɔ̃\
que vous  infamiez \kə vu.z‿ ɛ̃.fa.mje\
qu’ils/elles  infament \k‿[il/ɛl].z‿ ɛ̃.fam\
Passé
que j’aie  infamé  \kə ʒ‿ɛ ɛ̃.fa.me\
que tu aies  infamé  \kə ty ɛ.z‿ɛ̃.fa.me\
qu’il/elle/on ait  infamé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɛ̃.fa.me\
que nous ayons  infamé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɛ̃.fa.me\
que vous ayez  infamé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɛ̃.fa.me\
qu’ils/elles aient  infamé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɛ̃.fa.me\
Imparfait
que j’ infamasse \kə ʒ‿ ɛ̃.fa.mas\
que tu  infamasses \kə ty  ɛ̃.fa.mas\
qu’il/elle/on  infamât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.fa.ma\
que nous  infamassions \kə nu.z‿ ɛ̃.fa.ma.sjɔ̃\
que vous  infamassiez \kə vu.z‿ ɛ̃.fa.ma.sje\
qu’ils/elles  infamassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɛ̃.fa.mas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  infamé  \kə ʒ‿ys ɛ̃.fa.me\
que tu eusses  infamé  \kə ty ys.z‿ɛ̃.fa.me\
qu’il/elle/on eût  infamé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛ̃.fa.me\
que nous eussions  infamé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɛ̃.fa.me\
que vous eussiez  infamé  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɛ̃.fa.me\
qu’ils/elles eussent  infamé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɛ̃.fa.me\

Conditionnel

Impératif

Présent
  infame  \ɛ̃.fam\
  infamons  \ɛ̃.fa.mɔ̃\
  infamez  \ɛ̃.fa.me\
Passé
 aie  infamé   \ɛ ɛ̃.fa.me\ 
 ayons  infamé   \ɛ.jɔ̃.z‿ɛ̃.fa.me\ 
 ayez  infamé   \ɛ.je.z‿ɛ̃.fa.me\